آرشیف

 یـا د  ایـامِ  که  مـا در داشـتـــــــــــــم
در فضـای عشــق گل میـکا شـتــــــــم
 
عطــر گلهـا تـا مشــامـم مــی رسیــــد
مـادرم انــــدر کنـــــارم مــی رسیـــــد
 
تحـــفــهء پــر از مــحــبت خــنــده را
با لــطا فـت مـیـــرسا نـــیـــد بنــده را
 
تـا بــخـــنــدانـــد مــرا، شـــادم کـنـــد
از تــک  و تـــنـــهـــای آزادم  کــنـــد
 
یــک تبـسـُم  میـنـمـــود ، گـلهـای مــن
تـازه مـی شـد" به " ز گلــهــای چــمـن
 
صــد شقایـق بـا هــزاران نـسـتــــــــرن
مـی شــکُــفت از عشــــق در بستان من
 
گـلـستــانـم  تـازه  و شــا دا ب بـــــــــود
بسکه در او نـغـمـه هـای نـاب بـــــــــود
 
وه که مـن شـاداب  بـــــودم  در  بهـشت
یعـنـی در دا مـان آن نـیــکـــــوسرشـت
 
گـه  بـبـو سـیــدی  مـرا بــگــذا شــتــــی
تخــم عشـــق را در وجــودم  کـاشـتــــی
 
گـه فـشــــوردی نا گهان بــرسیــــنه اش
او مــــرا بــرسیــــنه ی بـــی کیــــنه اش
 
خـوش بــهشـــتــــی بـــود دامانش بمـــن
دامـــنِ  پـا  کــیــــزه و پـــاکــش بمــــن
 
کــاش مـــی شــد بـاز یــک بـــار دیــگــر
(عــند لیــبا) چتــــر گل کــردی  بـســـــــر

 
 
تقدیم به تمام  کودکان ،نوجوانان،و جوانان یکه  چون من از  داشتن  نخستین معلم وآموزگار ونخستن  نغمه سرای مهربانی  والفت و مهربان مهر گستر یعنی مــادر محروم اند.
 
سید محمد نبی عندلیب علوی مقیم اران