آرشیف

دخت غروب

نوامبر 17, 2014

عزیزه عنایت

سروده های تازه ازعزیزه عنایت

دل به هــوای تـــو تپیدن گرفت
در قفـس سینه شکستن گــرفت

پر زند از گوشه ی متروک تــن
باز کجا عـزم رســیدن گرفت ؟

میــبردم, دم بـــه دم ازخویــشتن
خانه کجــا دارد وبی من گرفت

پای دل از لحظه ی روز نخست
حلقه ی دامی توبه بستن گرفت

آهــوی امیــد وصــا لت زمــــن
دور شـــد و راه رمیدن گرفت

آی,نگــر مهــر جهــان تاب مــا
در پس کوه,عزم نشستن گرفت

چـــادر سرخیــن فلک را نگـــر
دخت غروبش به سروتن گرفت

ســـوی دیگر ابـــر, ببارد گهــر
گل به چمن دامن رستن گرفت

قوس وقزح یاکه کمان رستم است
زیــر نظــر عالم روشــن گرفت

صوت خوشی مرغ نشسته بشاخ
دست صبا رابه وزیدن گرفـت

گـوشه ی تنهایی ام و شـــور دل
بار دیگر ذوق سرودن گرفت

خامه ی خود بوس (عزیزه) که باز
در کف من میل نو شتـــن گرفــــت

9/6/2009 –
هنگام غروب
هالنـــد

به اشتراک بگذارید

نظر تانرا بنویسد

مطلب را پسندیدید؟