آرشیف

زندگی ما داشجویان درهندوستان وبخصوص شهرپونه که درحدود 1500  نفرهستیم مملوازمحدودیتها وتنگناهای وضع شده توسط پولیس این شهرمیباشد، درقدم نخست ما درقسمت پیداکردن خانه دچار مشکل هستیم چون اکثرصاحب خانه ها حاضر نمیشوند خانه خودرابرای افغان هابه کرایه بدهند، پاسپورت تحصیلی که ازنظراعتباربین المللی به درجه دوم قراردارد ، دراینجا خیلی کمتر ازبیل مصارف برق اهمیت دارد . وبصورت عموم درارگانهای رسمی واماکن غیر رسمی برخوردها نسبت به ما عقده مندانه میباشد که علت این عقده هابرای همه ما تقریبآ معماست، ودرضمن همه روزه توسط پولیس محدودیتهای بیشتری وضع میشودکه شرایط زنگی رابرای مان دشوار ساخته است. ازهمه اسفناکتر اینکه همه دروحشت تهدید های اخراج ازین کشوربه سربرده وازگوش خود بالاتر گپ زده نمیتوانیم،که حتی دربرخی موارد استادان فاکولته ها نیز مارا تهدید به اخراج ومجازات توسط پولیس مینمایند، که البته این موضوع برای پولیس این کشوریک امرخیلی عادی است، وبه بهانه های گونا گون میتواند مارا اخراج نماید ، چون میداند ازجانب دولت افغانستان درین زمینه به هیچ گونه عکس العمل جدی مواجه نخواهدشد. درین مورد چندمثال تازه رامیخواهیم عنوان کنیم اینکه درآخرین روزهای ماه دسمبر سال 2010 دونفر دانشجورا به نامهای اسامه وسلطان حسین بدون اراۀی دلایل روشن و قانع کننده اخراج نمودند، البته اسامه را به خاطر نامش که حدود 25 سال پیش توسط والدین اوبرایش برگزیده شده است ودوم به خاطرآنکه چرا به کشورپاکستان تحصیل کرده است، اما اسامه چون سال اولش بود، ازنظرزمانی واقتصادی کمتر آسیب دیده است. وسلطان حسین رابه بهانه های اینکه از انترنت کتابهای رادانلود نموده که ازسویهء یک دانشجوبالاتراست، وهمچنان مقالات، کتب وتصاویری را درمورد طالبان ، القاعده ، جنبش سبز ایران  و مسایل اسرایئل وفلسطین که اینها همه مسایل سیاسی روزمیباشند وبه عنوان دانشجوی سال آخرعلوم سیاسی دانلود نموده، باوجود آنکه بیشتر ازسه ماه به اتمام دوره تحصیلی اش باقی نمانده اخراج نمودند، که این بزرگترین ستم درحق یک دانشجو با مصرف شخصی که تمام دار وندار زندگی خودرا صرف آن نموده میباشد.  ما تمام دانشجویان شهر پونه که سلطان حسین راخوب میشناسیم تصدیق میکنیم که وی بی گناه بوده درحق او جفای بزرگی صورت گرفته وازهر لحاظ به شدت آسیب دیده است ،  بنا برین از دولت جمهوری اسلامی افغانستان وبخصوص  وزارت امورخارجه آرزو درایم درین زمینه بی تفاوت برخورد ننموده ازحقوق سلطان حسین به عنوان شهروند خود دفاع نمایند، وبه هر گونهء ممکن پولیس هندوستان را قناعت بدهند ،  تا کم ازکم به وی اجازه اشتراک درآخرین امتحانش داده شود، تا بتواند سند تحصیلی خویش راکه سالها بخاطر حصول آن تلاش نموده بدست بیاورد. البته فراموش نباید کرد اینکه سلطان حسین ازجمله کسانی بود که شب وروزعاشقانه سرگرم درسهای خود بوده وازاول تاآخرعالیترین نمرات را کسب نموده که چنین کسی هرگز فرصت آنرا پیدا نمیکند تا بتواند مایه خطری برای امنیت داخلی کشورقدرتمند چون هند شود.  ما تمام دانشجویان شهرپونه حاضرهستیم هر گونه ضمانت نامه لازم را که دولت افغانستان وپولیس هندستان درمورد سلطان حسین بخواهند امضا نماییم، واز دولت خود مظلومانه استدعا میکنیم تا درمورد اعادهء حقوق تلف شده شهروند(رعیت) بی پناه خود همکاری لازم نمایند.
 
نامهاوشماره تلفون های نمایندگان دانشجویان افغان دردانشگاه پونه:
1 : دیدارعلی.          00919545410441      2: محمد آصف "هاشمی"    00919762501408
3: احمد "صا دق یار"  00919595524825 
ارسال کننده  : نعیم "شریفی" دانشجوی علوم سیاسی سال آخر.شماره تماس:00918087590992