آرشیف

خموشی را نمیخواهـــم !
خموشی: ننگ آدمهاست
خموشی ذلت وخواریست
خموشی فرصت غمهاست
خموشی را نمیخواهــــم.
**
چسان خامُش بنشینم؟
صدای طفل بی مادر مرا از دور میخواند.
صدای مادر رنجیده می آید
صدای انتحار وانفجا از جانه میخیزد
صدای دهشت خمپاره می آید
خموشی غفلت بی جاست
خموشی را نمیخواهــــــم.
**
صدای حق درون سینه ها زندان غفلت را فروریزد.
مدال افتخار آدمیت را به آن کس مید هد دوران!
که با عرق وطنداری
(عدالت را برفروزد ،بیفروزد.
خرد را، مهر را، تا جاودان بر تخت بنشاند)
برای طفلک امروز یا فردا
همیشه گل بر افشاند
عدالت را به انسان ها بیاموزد
چراغ علم ودانش را برافروزد.
خموشی کسر شأن ماست
خموشی را نمیخواهم.
**
مگر گوش تو سنگین ست؟
یا چشم تو نا بیناست
ویا حق را نمیدانی
نمیدانم ؟
نمیدانم چه پنداری؟
شاید سخت بیماری
ویا ازجمع آن افراد بی عاری
که با غفلت تو بذر فتنه میکاری
 ولی من از خموشی سخت بیزارم
ز خصلت های بی عاری همیشه عار میدارم
خموشی را نمیخواهـــم!
خموشی ننگ آدمهاست
خموشی را نمیخواهـــم !
خموشی غفلت بیجاست
خموشی را نمیخوا هــــم!
خموشی کسر شأن ماست.
خموشی را نمیــــــــخواهــــــــم!
                              نمیخواهـــم
                                      نمیخوا هـــــــــم
                                                  نمیخواهـــــــــم
                                                            تمیخو اهـــــــــم خموشی را
                                                                        خموشی را نمی خواهــــــــــــــــــم.
**
سید محمد نبی عند لیب علوی مقیم ایران