آرشیف

از بسکه زیـرِ پاي فلک میـتـپــد دلــم
از نالـه هـاي مُـرغِ ګرفتارخستــه ام

غــیـرازدرِ اُمـیدِ تـو یارب کُـجا روم
زین مردمانِ کوچه وبازار خسـته ام

مـوي سرم به کُلبة غمخانه شد ســپید
ازبـندووُلچک و در ودیـوارخسـته ام

ازبس شکست شیشة دل رافلک مُدام
زیــن آبـشارِدیـدة خـونـبار خســته ام

دردِ مـرا طبیــبِ غـمش مـیکــند دوا
ازلُطـفِ عاشـقانـة دلـــدارخســتــه ام

تا داروي اجل نرســد درګُلوي درد
باور نما که زیـن دلِ بیمارخستــه ام

خـاکِ مرا قبالــه بــدادنــد به اجنبــي
در ګُلـشنــم ز دیـدنِ اغــیارخستــه ام

درشهر و ده و قریه وقشلاقِ میهنـم
از انتحار و کُشتن وسنګسارخسته ام

در رأسِ کشوریکه بجنګ است مُبتلا
ازنـوکرانِ دالــر و کلـدار خستــه ام