آرشیف

بخواهش دوست و برادر گرامی ام محترم امیر جان افسر پولیس مِلّی مرکزتربیوی ادرسکن ولا یت هرات و سایر هموطنان عزیز ما، از خلوص نیّت تقدیم میگردد ،آرزو مندم ازاینکه دیر وقت شد بخدمت شما دوستان پر مُحبّت رسیده نتوانستم مرا ببخشید.

هر وظیفه ،خود بذاتش او ُمقـــدّ س بوده اســـت            بهــر اجرایش مُــذ ّکــر یـا مُـوءنث بــوده است
مــا همه محتــاج یکــدیگــر، به امر کــردگــــار           کآفرید انسان معــذوررا، درین دَ یـــــر و دیــا ر
وضع کرده است او قوانین، تا شود تحمــیل تو              بـعد از آن با درک عــلمی، هم شود تحلیــل تو
بهــر چه ؟ این زندگی و ارزشش اندر کجاست؟            این همه افعال تو اندر خوِر صدق و صفا است؟
این حیات وابسته با نظم است،که باشد امن تـــو            کاوکنــــد تاءمین امنت ،باشدت آن یُمــن تـــــــو
خــانه ای مِــلّت،سزاوار رفــاه و عــــزّت است             هریکی ما را ازآن نعمت ،ببین چه لـِذّ ت است
بهر تاءمین حیاتت ، شد موءظف ابن پــولیــس              حرف او باشد موءدّب ، گفته هایش بس سلیـس
بهر تاءدیب خسان ،همچون مُعــّلــم کــــار گــر            شــیوه ای انسانیّش،اِلـــزام حــِلم و بــــا ر بـــــر
خــد مت افراد پولیــس،ضامن امن و رفاه است            او مریضان را طبیب و آن وظایف چون دواست
در حقیــقت او نمیدارد حیا ت  خــــود دریــــغ             نُـطق او بُـرّنـــده باشد ، در نیامش همچو تیـــــغ
او کــه باشد ضامــن صُلــــح در نظام کشورش            روز و شب در خدمت ودور از کنــار همــسرش
چون سپُردند این امانت، خاک میـــهن را به او             کــَی خیا نت میپــذیرد و طعــنه هــای آن عــدُ و
بس خطیراست امــراو ،کآنرا سپرده خـــلق ما             تا نسوزد انــدر آتش ، خـــآنه و این دلــــــق مــا
احترام برامــر پولیس، واجب است ایهموطن!              تیزی چشمش بسان آن هُمـــاا ست در این دَ مـن
دشمنان را خارچشم است و عزیزان را چونور             میرسد در خدمتشان ،هرچـــند که باشـد راه دور
چون شعاع آفتاب ،روشن کـند گــوش و کنـــار            دشمنــانِ صـُلـح را باشــــد ، بسان نیشِ خــــــــار
دفــع اَضرار و جنــایتــها کنـــد،اوروز و شب             بــه آ رامش روحـت ، او پــذیــرفتــه این تـَـعَـــب
قدر او دان ایبرادر! احترامش کُـــن همــیــش!             همنــواباش ایعــزیزم!همچو نوربا چشـم خـویش
دشت سوزان وطن دشمنکُش و جانــان پرست             مرد پولیس همچو تَیـه است،آب رحمت میفرست
اینهمه امـــــــداد تو،وی را کنــد قادر به امـــر             همچو مــولا نا ،نوا افگـن و ذوق و شور وزَمـــر
ایخـدا(ج)یاری رسان ،هرجا که هست درکاراو            ازشمال تا آن جنوب وز شرق و غرب ،فرخاراو
دِه تو توفیقش ز رحمت، در امـــان دار جان او            قدرت اجرای کــــار انــــدر همــه پــــــیمــان ا و
آن تعــهُـد  بهرمِلّت، بهتـــر از آن هرچه هست            فــَـاصـِلحُــواخوان بین اقوام ،گفــته ای روزاَلَست
بهتر از آن صُلح نباشد هیــچ نعمت درحــیات              بهــر هـر پیمانشکن ، اجــــباری آید آن مـــمـا ت
بس وظایفی وخیم را،کرده است پولیس قبـول              میفرست بروی دعــا،وصد درود برآن رسول(ص
غمشــریک درهر زمان وهم مُمِّد،عندالضرور            من همیخواهم زحق،انـــدر بسا طش بس ســــرور
حارس مُلک و رعیّت،خــادم خلق خـــدا (ج)              صادق و فعـّال و با غیــــرت و هم او جـــا نفــد ا
میستــایم من ترا ، ایمرد با هِمّـت !،کــــه تـو              چو ن تو باشی بهر خــلق ، در بر نباشد آن  عُتُوّ
کِبــر دنیایی کَنَد از بیخ  بُن ، ای هـوشـــــیار!             فخــر با شــــــد بهـــر تو ،آنت باشــد اعتبـــــــار
گر تو دانستی حقایق ،کــُن تو تفکیکـش زظُلم              غــیر آن گر تو عمل کردی،یقین دانی که جُـــرم
آن خُداترسی ات،کــند وادار بــه امر راستـــی             قــد عَـــلَم کُن جــان من ،کــز زیر بار بر خاستی
مهـربان باش بهرقوم واستـواردرعزم خویــش            خــاصتآ ِلله تو پیش بُردی همــا نا ، رزم خـویــش
این جهان پُر زحیرت ،خواسته از تو امتحــان             ای دلیر قــوم و مِـلّت، ســرفــراز در دو جـهــان
شــاخه ای نخــل اُمید وای میوه ای آن بوستان!            ای شهیرقـــــوم و ای تو، تبعه ای افغـــانستـــا ن!
کُــلّ مِـلّت منتظرآن پیروزی است ،اندر نَــَبرد             تا رساند تهنیت را بر نظــــــــام و فــرد فــــــرد
بر کَنید بیخ نفــاق و جـمع گــردید ،دور هـــــم             تا رسد زآن حــو ض کــوثر،قطره قطره    نَم نَم
العطش گــویان بسوختیم،قطره آبی نا پـــدیــــد             بار عُصیان بس ثقیل، و راه منزل بس بعیــــــــد
قــُدرت وحدت بدوش تــُست، پـولیس هموطــن            در هــــــــرات وبامیان وچغــــچران و قطغـــــن
تـو،برو!خانه به خانه ،خیمه به خیمه دروطـــن            نزد شیرین عزیزت،ای تو فرهاد کــوهــکـــــن!
عشق والایت به خَـلقت،مایه ای تابــند گیســـت             شور عشقت همچــنان،آن پایه ای سازنـد گیست
تا ابـــــــد ماند بخــاطر،جانفشـــانیهــای تــــــو            کــَی رود از یاد مـِلـّت، قهـــــرمانــیهـا ی تــــــو
مــِلــَّتِ و احـــدتواند، تا برانـــــــد دشمنـــــش              این  پـــولیس باشــرافت،حــارسِ آن خـــرمنـــش
هــرچه گــویـم کــم بـُوداین نکته ها ،بهر شما              هموطن! خــواهــم برایت شــور دل،ذوق وصــفا
ای وطــن!خواهــم زمینت رارها،از کیش بـد               قــــرنــها دشمن زده آن تیغ خود ،بر این کــبــَــد
آخــرُالامرای خُـــدا!هر خُفـــــته را بیــدارکُن              غــرق و محــــو اندر صفاتِ، حضرت دلدار کُن!
(خشــنود)، از غم گشته مهجــور راهی یی گــُلزار کُن!
از همــــه دُ نیــای آ لام، ایـــــن دلــــم بیـــــزار کــُــن!
 
عبدالکریم (خشنود هروی کهدستانی)- مقیم شهر کییف اوکرائین مورخه 07-08-2010 میلادی.