آرشیف

 مردم ولایت غور از سیدانور رحمتی والی و محمد امین توخی معاون ولایت غور خواسته بودند بخاطر ناتوانی در کنترول اوضاع و نارضایتی مردم قبل از آنکه وضعیت بیشتر وخیم گردد از وظایف شان طوری داوطلبانه استعفا دهند . این خواست توسط توده های بزرگ مردم پشتیبانی می گردید. درعین زمان  والی و معاون وی با اینکه در فکر اغفال مردم بودند ، ظاهرأ پزیرفتند که باید آبرومندانه از غور مرخص گردند .
یگانه عذری که توسط آقای توخی مطرح گردیده بود بیم از ایجاد وقفه و سکتگی در سوانح وی بود که توسط بسیاری از متنفذین غور معقول و منطقی پنداشته می شد . درین میان آنچه فراموش شده و کم ارزش است  نحوهء زندگی هشتصد هزار انسانی میباشد که بدون داشتن اوراق سوانح ( سوانح دولتی) در سرزمینی بنام غور زندگی میکنند و به یکسری موضوعاتی تاریخی دلخوش کرده اند و درنتیجه مدیریت  ناسالم دوشخص تبهکار به استقبال آینده مبهم و تاریک می روند.  درحیرتم که چنین یاوه سرایی های توسط عدهء  از افراد جامعه  که بر عقل های خویش قفل نهاده اند بعنوان دلایل معقول و قانونی پذیرفته می شود و همین افراد  بخاطر تحقق خواستها و امیال سرکش شان  بعنوان مرکب های سواری مستبدان در می آیند . اگر معیار عمل قضاوت چنین افرادی قرار گیرد،مردم ما که از آزادی و عدالت و دموکراسی و حقوق انسانی خود محرومند، باید همه ارزش های جامعه را بخاطر دفاع از سوانح دونفر به قمار بزنند.
مسئله دیگری که  ورد زبان هاست بیگانه ستیزی می باشد؛ چیزیکه جز تهمت و دروغ بافی وشایعه پراکنی نیست . در تعجبم که اصلاحات همواره در غور  توسط برخی ها تحت نام بیگانه ستیزی مطرح میشود و این موضوع بیشتر توسط کسانی مطرح می گردد که عنوان روشنفکر و سیاستمدار را با خود یدک می کشند!؟
 برخی ها صاحبان سوانح را مهمان خطاب میکنند؛ در حالیکه این تعریف در عرف سیاسی و اداری بیگانه و یا حد اقل بسیار جدید و مضحک است. همه ما در جغرافیای بنام افغانستان زندگی میکنیم  و هرجایی این سرزمین متعلق به هر فرد افغان است پس  خلاف اصول و انصاف است که  عدهء بکوشند از ساده اندیشی و بی خبری مردم بنام مهمان و … بخاطر پوشیدن جنایات شان پرده ضخیم بسازند. مردم غور به دو مهمان خیانت نمی کنند، بلکه میخواهند خود را از شر دو خائن که برگرده های مردم سوار اند نجات دهند.
از سوی دیگر عده ی از افراد همین جامعه ی  بدون سوانح  توسط صاحبان واصحاب السوانح تطمیع و به ایمأ و تعاون آنان به پخش و نشر اکاذب واراجیف وترویج بیشتر نفاق و ایجاد سوء ظن و بدبینی می پردازند. ناگفته نباید گذاشت که مردم عام در بوجود آوردن نفاق و شرایط بحرانی مقصر نیستند؛ بلکه مقصر کسانی اند  که سنگ رهبری مردم را به سینهء خود میزند!!
     پیام من بعنوان یک فرد از جامعهء برای مردم صبور و عزیزم  در سراسر غور اینست که در چین مقطع حساس و سرنوشت ساز با توسل به عقلانیت سیاسی و تعامل هوشمند با نیروهای مردمی و با صبوری  و استقامت در راه استحکام وحدت و همدلی و همسویی بکوشند و بخاطر بودن و نبودن چند فرد باعث آغاز دور تازه ی از کشمکش و اختلافات نگردند.