آرشیف

شب چهارم نوامبر سال روان عده ای از شخصیت‌های روشن‌اندیش در شهر ونکوور کانادا در منزل امان" معاشر" ، پيرامون وضع مردم در خون تپيده و ميهن سوگوار افغانستان،  نشست باهمی نمودند. پس از بررسی اوضاع ، روی علل و عوامل جنگ های خانمانسوزی که از 35 سال بدينسو در ميهن مان جريان داشته و دراين اواخر دامنه ی آن بصورت برنامه ريزی شده به ولايت شمال شرق و شمال کشور تحت نام " طالب " و " داعش" و … وسعت داده شده و يگانه شخصيت مبارز و مدافع صديق مردم مان ستر جنرال عبدالرشيد دوستم که می خواست تا جلو اين توطئه سازمان داده شده را بگيرد، ازجانب ستون پنجم داخل حاکميت مورد سوء قصد و ترور نافرجام قرار گرفت؛ بحث و کنکاش بعمل آمد.
از آن جايی که استقلال ملی و تماميت ارضی کشورمان از جانب دشمنان داخلی و خونخواران پاکستانی ، عربی و مونوپول های غارتگر بين المللی در معرض خطر نابودی و مردم دربند کشيده ی آن در حالت امحای دسته جمعی قرار گرفته اند؛ بنابران دراين نشست، همگی به اتفاق هم  حمايت و پشتيبانی شان را از موضعگيری و طرح های وطنپرستانه ستر
جنرال عبدالرشيد دوستم معاون اول دولت جمهوری اسلامی افغانستان و رهبر جنبش ملی اسلامی افغانستان ابراز داشتند و در ضمن از سازمان ملل متحد و کشورهای زيربط و دخيل در جريانات موجود و سرنوشت امروز و فردای کشور و مردم اين سرزمين جداً تقاضا بعمل آوردند تا يکبارديگر به تاريخ رويدادهای ديروزی اين کشور مرور مسؤولانه کرده، نگذارند تا حوادث و رويدادهای دههای پيشن ، آنگونه که درتاريخ ديده شده است؛ بارديگر تکرارشود و افغانستان به سرزمين شهداء و معلولين و مهاجرتهای فاجعه بار تبديل گردد.
   دراین شب محترم مولانا کبیر " فرخاری"  یک تن از شاعران توانمند کشورما، قطعه شعری را که پيرامون شخصيت جنرال دوستم سروده بودند به خوانش گرفتند، که مورد استقبال گرم شرکت کنندگان محفل قرار گرفت .
   نشست هم ميهنان، به اميد رفع بحران موجود، از طريق استقرار حاکميت قانون ، نظام مشروع مردمسالار و تأمين نظم و امنيت پايدار در سراسر افغانستان پايان يافت.
   
   امان معاشر

  شعر مولانا کبير فرخاری

مـــی سزد جنرال دوستم را که گیرد از نیام
تا زند بر سینه ی نا پاک دشـــــمن خنجری

چون اتا ترک آورد گوی سعادت بر هدف
پیش چوگانش فتد چون برگ صد پا و سری
 
همچو رستم می‌دواند رخش تا دامان شرق
می‌زنــــــد درصفحه ی تاریـــــــخ مــــهر ابهری
 
نیست " فرخاری" که بیند دیده ی روشن نگر
کشور است در زیر سنگ طالب کافِر گــــری