آرشیف

 
 
تربیه وپرورش فرزندان به بخش ها و مراحل مختلف زنده گی  تقسیم شده و ارتباط عمیقی به سرنوشت  آنها  دارد. همزمان طفل ضرورت دارد تا جسمی وفکری رشد یابد وتربیه بگیرد چنانچه خانواده طفل اولین جایگاه تربیه رشد او است. بابرداشت اولین قدم طفل درعرصه زنده گی تربیه وپرورش آن نیز شروع میشود آموزش ودرک دانش حق طبعی آنها بوده و تربیت مراحل بعدی آغاز می شود رشد ونمو طفل به گونه ای متفاوت میباشد.
اطفال حق دارند تربیت شوند این مسولیت بدوش والدین است که، ما بحیث پدران ومادران کودکان خویش طوریکه ادعا داریم مالک وصاحب اصلی فرزند خودهستیم وخوب وبدش منحصربه پدر ومادر است پس لازمی خواهد بود که ، همیشه برای همه اولادهای فرصت را مساعد سازیم تا آنها از ما واعمال ما چیزی بیاموزند ونظر بدهند چون اطفال عمومآ پیروی از اعمال وکرداروالدین خویش  میکنند سخت پابند به گپ های بزرگان فامیل هستند وازین موقع استفاده میکنند وباید متوچه بود که اگر پدر ومادر به هرسمتی از زندگی میرود طفل عزیزش راه آنرا زیر نظر دارد برایش جالب ودلچسپ است که اول ازپدر ومادر مهربان خود تقلید کند واو دیگر بکسی باور ندارد که بهتر از والدین او باشد چنانچه گفته اند کودک خودرا با سنگ بزنی سنگ را دوباره گرفته بسویت برمیگردد واگر اولاد بیگانه را با گل بزنی گل را باخود میبرد.
وبرای طفلان خیلی رنج آور است که پدر ومادر به آنها ارزش واحترام نداشته باشند وبه ایشان کلمات زشت ویا بد بگویند ویا همیشه به نامهای تنبل وبیکاره وغیره آنهارا یاد نمایند وهم کلمات نا خوش آیند را برای ایشان نسبت دهند طفل زودترازهرکس بزرگان خانه را میشناسند.
چه میشود که درجریان روزمدتی  را برای نصیحت وپند به اطفال با آنها بگذرانیم  وکارهای روزمره شانرا ارزیابی کرده به ایشان رهنمائی نماییم درحقیقت  آنها بالای ما حق تربیت را داشته ودارند. طفل تازمانیکه ازخود پوره نشده وبه زیورعلم ودانش آراسته نگردد به هدایت ونصیحت والدین احتیاج میباشند ما از تجارب وگذشه های خود برای اطفال قصه کنیم این یک راه موثر وخوبی برای تربیه آنان بوده ومیتوانند پند بگیرند وهم برای آنها خسته کن واجباری نمیباشد چنانچه بعضی ازوالدین نصیحت را با زور وتهدید به اطفال روا میدارند در حالیکه طفل درجبر وزور از ترس دروغ گفته خودرا نجات میدهد ودرموقع مناسب دوباره به عمل بی تربیتی دست میزند اما اگر این نصایح با محبت وملایمت باشد بین پدر وفرزند یک نوع رفاقت وصمیمت ایجاد میگردد آن وقت تربیه بدون ترس وجبر بوده وطفل با شوق وعلاقه ازسخنان والدین پیروی میکند.
 مهربانی را درلحظات خاموشی ودرچشمان اطفال میتوان مشاهده  کرد اطفال به سخن گفتن زیاد علاقه ندارند امید وآرزوی آنها اکثرآ پنهانی بوده ، بزودی درک نمیشود آنها  درقلب احساسات خودرانگهداشته وذریعه حرکات ، اشارات خود ابراز میدارند  اما بیخبرازاین که والدین شان اکثرآ این طور نبوده وبه این حقیقت پی نبرده اند وتوجه به این راز نهفته نداشته ، برعکس  به بچه ویادختر بودنش فکر میکنند ویا اینکه اولاد نازنین خودرا بخاطر آرامی خود برای انجام کارهای روزمره موظف میسازند واز او میخواهند هروقت خدمت وکار منزل را به هر طوری که هست انجام دهند درحالیکه انجام  همه کارها از توان آنهاخارج میباشد.
اگر ما اطفال را به اجرای کارهای که بشکل ساعت تیری صورت گیرد تشویق کنیم هییچ ضرری نداشته و اگر کارها بشکلی تحمیلی بآنها سپرده شود، تاثیرات بد داشته طفل  بآن رضایت ندارد.
اطفال در دنیای بخصوص زندگی  شان علایق وضروریات مادی ، معنوی وجسمانی جداگانه ای  دارند که توجه بیشتر والدین رامیخواهد تا طفل امروزرا با شرایط واحوال کنونی تربیه وپرورش دهند.
 
پایان
 
چغچران
حمل 1388