آرشیف

 
کور  کجا  بیندا  ،   مشعل رخشان کجاست؟     دیده   چو  بینا   بود   ،   مینگرد  کان کجاست؟
تیره دلان را همیش ،  رأی   بود  ناصواب     حرف وعملشان به جز،هرزه وعصیان کجاست؟
انجمن  آرایی   از   ،   غول   توقع    مدار     زینت   باغ   و  چمن  ،   خار  مغیلان کجاست؟
محفل  شعر  و  ادب   ،   ویژۀ   فرهنگیان      جایگۀ   هر  خس   و  سفله   و   نادان کجاست؟
معرفت  آموختگان  ،  راۀ    غلط    نسپرند     خرده   به  این  طائفه  ،  کار  سخندان کجاست؟
آنکه   به مکارگی   ،   خرقه   به بر  میکند     در   تۀ   عمامه اش   ،     کلۀ   انسان کجاست؟
فضل فروشی بس است  ،  عابد ناشسته رو     در  دل  تاریک   تو   ،    پرتو   ایمان کجاست؟
رو  به قفا  کرده یی ، لاف  مزن   ا ز  خرد     فکر  عقبگرد  تو    ،  ارزش  دوران کجاست؟
هستۀ   فرهنگ ما  ،  مأمن صدق وصفاست     چشم  هنربین بکار  ،    تانگرد   جان کجاست؟
قدر  فراز  آیدت   ،  از  همه   "گفتارنیک"     زشت وقبیح ودرشت ، حرف بزرگان کجاست؟
هست  کتب  رهنما  ،  برهمه  "کردارنیک"     بدعملی   درجهان   ،    کار  مسلمان کجاست؟
راحت   عالم   بود  ،    زادۀ   "پندارنیک"     هرکی  ندارد  ازین  ،     پیرو   قرآن کجاست؟
تاکه    تأمل   کنی  ،  پی  به  حقیقت  بری     حرف  درست  و  به جا  نافیی   قرآن کجاست؟
وای  به حالت  اگر  ،  غافل  ازین نکته یی     کعبۀ   مقصد  کدام   ،   لانۀ   شیطان کجاست؟
ور  به خطا  رفته یی  ،  عذر بیاور به جا
بسته به روی کسی،درگۀ سبحان کجاست؟
 
 
 
نجیب "بهروش"
ونکوور – کانادا