آرشیف

2014-11-17

عزیزه عنایت

حریم عاشقان

از لبان بو سه زارت گل بوسه میخرم من
وزدوچشم پرخمارت محوجام وساغرم من

نفس گــر م تو آ رد باغ لاله در وجود م
ازنسیم بــوسه ها یت نو بهار دیگرم من

تا تنم فشرده دستت همچوگل شگفته ام من
در میا ن با ز وانت عطر غنچۀ تــرم من

بشنو م صــدای پــایت تاز پشت در شبا نه
تا سحربه انتظارت گوش ودیده بردرم من

تا تو پروری وجودم همچو با غبان نیسا ن
نه د یگر تنی فسر ده نه گلا ب پر پر من

گــر نبویم از بهارت گل تـــازۀ محبــت
درهوای عشق ووصلت سروپا چو آذرم من

تــا زپـرتـؤ جمالت، شده پرفـروغ (عزیزه)
درحــریــم عاشقانت همه شب چواخترم من