آرشیف

بود سمبول همان تصویر زیبا
نشا نی از نیا کا نی غیو رم

به دانلو دی شدم وارد به ارشیف
ز هر فصلی بکر دم من عبو ر م

بود هر یک ستونی با سبا تی
ز تصو یر صو ت و گفتا ر پیو رم

چو گنجی پر ز انوا ری نمو دار
درخشنده زهر نو ری و فورم

بد یدم شاهکا ران بسیا ر اند
ز خو دکر دند بیا نی در حضو رم

شدم مفتو ن به آن تصویر زیبا
به نتسی هر یکی کر دم مرو رم

به شعر شا عران دیدم فسا نه
فر وغ جو هر فضل غفو رم

بشا خ گل نشسته عند لیبان
ثنا گو یند عنا یت با شکو رم

یگا نه گاه گاهی می سرا ید
به طر زنو دهد شان و غرو م

به مد ح یکدگر هستند سر آمد
نخوا نید اندرین حر ف ها شرو رم

سعیدی سعی دارد وا ضخ سازد
سیا ست را بمصدا ق شعو رم

بهر ویبسا یت با شد پیش قرا ول
کنند نقلی ز اقوا لی فکو رم

ز مشعل تا سزاج و آن فرحمند
ز پر تو تا حزین یا ری جسو ر م

کنند تصویر نظا م زند گی را
به هر نقشی دهند یا دی ز سورم

ز شعر و طنز تا بلو دا ستانها
بمقیا سی وطن فصلی ظهو رم

همان سا قی به نقد خود محک وار
شرابی نا ب سازد ز انگو ر م

صمیم و حیدری هر یک بطر زی
نهند انگشت به اغلا طی و فورم

بشر یارو لبیب و دا نش ما
ز دین گو یند صوا بم یا قصو ر م

علم گو ید هر آنچه دین ر وا دید
ز هر قولی غلط با شد نفو ر م

ز علم و فلسفه کمتر سخن با د
گهی غو ری کند عر ض حضو رم

ز بی پر وا بخوا نم طنز بسیا ر
بکو بد رهبرانی کهنه کو ر م

به اخبا رش چو میدا رم نگا هی
ز آن او ضا ع پر یشا ن وقهو رم

به یو تو ب رفته‌ام دیدم در آنجا
ز رقص وساز و صو تی پر ز شورم

نوای دلبزی خو ا ند یا سین
صدای کو دکان رو حی جسو ر م

مد یا ئیست به عصر ما برا بر
دهند روحی ز خود گو هی غرو رم

مصا حب با موا فق یا مخا لف
در آن یا فتم حیا تی پر ز شو رم

ز تا ریخش بیاد ارند بسیا ر
نویسند از سیا مو تا کر و رم

ز بد حا لی سخن کمتر بگو یند
به این دو ران کنند هر دم ترورم

زوضع اقتصاد وصنعت و کا ر
نکرد فکر ی کسی بر خود چی جو رم

زسیل ثرو ت آنجا کس خبر نیست
تو گو ئی دست و پا بسته بتو رم

ز حق خوا هی سخن کمتر بگو یند
زبان گنگ ام ز انظا رم بدو رم

گهی بوی نفاق اندر مشا م است
ز این او ضا ع چو مر ده من بگو رم

همه‌کس در وطن جای بخو د یا فت
ولی من در خد متی ار باب زورم

اگر حکم بقا با شد تلا شی
جه معنی میدهد گو ئی صبو ر م

نجات خود اگر خواهی و طندار
به وحدت می‌شوی با من تو آورم