آرشیف

ګــردِ غُــبارِراهــی تُــرا نازنـینِ مــن
بــا نــازِعاشقـانـه دلاساکنم کــم است

درسرزمیـنِ عشــق به پاسِ وفـاي تــو
خودرا فــداي نرګسِ شهلا کنم کم است

ازدستِ رنجت ای فلکِ پُـرجفــاي مــن
ترکِ جهان ومـردمِ دنــیاکـنم کم اســت

بهــرِعــلاجِ زنــده ګي نــورِدیــده ام
جانرابه کف ګرفته وسوداکنم کم است

این قلبِ خونچکانِ خود٬ای خواهرِعزیز
خــاکِ درِ عنایـتِ زیــبا کنم کـم اســت

ایــن بــختِ نابکارِ سیــه روزِ خوشـرا
بــي ابرو نموده ورسوا کنم کم اســت

روزِاګــر بــجاي خــودم دامـنِ رقیــب
تسلیــمِ درد و رنج و بلاها کنم کم است

قلبِ شکسته و جګرِداغــدارِ خویــش
قربانِ نامِ پاکِ تو لیلا کنم کم اســت

برآن دلِ که دربرِتوسنګ ګشته اســت
مرګ ازخداي خویش تمناکنم کم است