آرشیف

 
    دهه هائيكه برماگذشت، سرشارازخشونت بود، چي به صورت تجاوزهاي خارجي وچي جنگهاي داخلي    وچي به صورت پديده هولناك تروريسم، كه اينها خود سبب شد تا كشورجوجنگ زده ونفرت افريني رابه خود بگيرد.
نفرت خشونت وياس ونااميدي درتاثيروتاثرمتقابل،  لحظه به لحظه يك ديگر را تقويت نمودن وزندگي رابراي زن و مرد افغان سخت و دلهره ناامني،  لذت زندگي راازآنان گرفت.
اماازسوي ديگر رنجهائيكه دراين دورها ديديم كارديده مان كرد ، سطح آگاهي سياسي مان رامتعالي نمود ، اينك مردم ما سهيم شدن در عرصه هاي گوناگون اجتماعي وسياسي راحقي ازحقوق خود ميداند وبراي بدست آوردن آن تلاش مي كنند.
انتخابات وتعين زعيم آينده يكي ازاين عرصه هاست كه دغدغه اي درهمگان به وجودآورده است.   جمعي بدين باورند تا پاي در عرصه انتخابات نهند ، فرست پيش آمده را غنيمت شمرند واز اين طريق جواهر اميد را از دل كوه ياس و نا اميدي بيرون آورند.
اما عده اي هم خرد را در رهاهي ميدان مي بينند و با ورشان اين است كه دولت مردان مان ودرراس شان شخص ريُس جمهور در بسا ازمسائل كشور تصميم گيرنده نيست. حقاكه راست مي پندارد.
شرايط سياسي ، اقتصادي ، حاكم بر كشور حرف اين گرو را به كرسي مقبوليت مي نشاند.
اما من راي به گرو اول مي دهم و با ور من اين است كه با اختياراتيكه قانون اساسي كشور به قوه مجريه داده است  ، كساني را ميتوان دراين لست يافت كه اگر مديريت دولتي كشور را در شرايط حاظر در دست گيرند به آنچه امروز در شعارهاي و وعده هاي خود ميگويند وفادارخواهند ماند و با جديت تام از اختيارات قانوني خود براي تغير اوضاع كشور خواهي كوشيد و اميدي براي نا اميدان خواهدبود.
ومن منطق تحريم انتخابات را نمي پسندم زيرا به هدف هاي سياسي مطلوب نخواهي رسيد ، بل باورم اين است كه بايد پاي در ميدان نهيم وپاسباني تعين كنيم تا در سايه اش باغباني كنيم .لذا بايد گزينش كرد و مطابق كلام حق(ان‌الله يا مركم ان تودو الامانات الي اهل ها و اذا حكمتم بين‌الناس ان تحكموا بالعدل)   امانت را به اهلش بسپاريم وداوري به عدل كنيد.
رابه كسي دهيم كه با دوري ازخود محوري وتاثير پذيري انفعالي ازمسائل قومي، مذهبي، بابهره گيري ازخرد جمعي وبا فراهم ساختن مشاركت واتحاد همه گاني، حضور روشنفكران متحد و متخصصان با تجربه ، به مصالح اسلام ومنافع ملي ، سربلندي كشوررا تامين نمايد.