آرشیف

 

ملک الله یار ما جــایگاه عــــــرفان اســــت
درقــــلم نمیـگنجد بــهتر ازخــراسان اســت
 
تـوصـیـفـش نـمیتانم درقـــلم کنــم تحـــریــــــــر
وصف پاک این میهن بهتر از سیاوشان است
 
سبزیجات نوزار است بوستان و گلذار است
خــــاک اولیا آنــجا بی عدد فــــــراوان است
 
مخلوقـــش زحد افـــزون ازشماره ها بیرون
غیریـان ازیِــن مخــلوق دایما هراسان است
 
ناوۀ آقاگــــنبد ســبزه اش بـــیرون از حـــــد
وه چه دلـربا باشــــد خانــــقاه نیکان اســت
 
ســرزمین چشمۀ چار مهـــرویان ملک غــار
هرکــسی ندیده اســت دایما به ارمـان اســت
 
آبــگـرمُ خـــربـید بــین بارباطکش بنشــــــیـن
توت وجوزاین مردم خرچ صبح مهمان است
 
غـــار موشکُ سِــیاب مــیوه اش بود کمیاب
مـــردم لطیفش بــین ذکّــی ُ سـخندان اســـت
 
ده ســـرخُ کرتــخانه جـــای خوبـــرویـــــانه
گلرخان این میـهن خوشخرام ُ خندان است
 
ملک رخــنه وچـمـــبـر پـــر شـمیـم و پر عــنبر
از الف تا " ی"  اش عالم وقرآن خوان است
 
بـــر دل احـمـــد زاده حـــبّ مـیـیـــهن افـتـاده
بلبلان این میهن هـمـچو وی فـراوان اسـت.
 

 
شـهرنوُ سـنگ آتــش تیل قــدمُ کشــککُـــــش
مهجرکـنده اطــرافش وسـعتـش نمایان است
 
درنــفاق و درفــتنه نیســت کــس ازیــنها به
کـــشتنُ راه گیری کـــار این جوانان اســـت
 
شــــاخ ملانُ جـــیغه ها دشمنی وکــــینه ها
بین این دو همـــسایه بیحسـاب ُ پایان اســت
 
موشک های بــس بی هیچ عــلم های زارُ گـــــیچ
دراســـارت ُ خواری  دور زوهـم و گمان اســـــت