آرشیف

بزرگان گفته اند هر جائیکه منطق ضعیف تر است خشونت قوی تر است ویا اینکه جنگ نتیجه سقوط منطق است.این فرموده دانشمندان در عمل از منطق بالای بر خوردار است.چنانجه جنگ آوران جهان بعد از اینکه پای منطق شان لنگ شد دست به تهاجم وخشونت می زنند ودر جهان پیرامون ما این خشونت ها با کمیت ها وکیفیت های مختلف شکل میگیرد در جای بزرگ ودر جای کوچک.

روز پنجشنبه 22 می 2008 شهرک خورد ما بنام چغچران مرکز ولایت غورنیز شاهد تظاهرات خشونت آمیز بوده که طور فشرده به عو.امل انگیزه ها ودست آورد های ان اشاره مینمایم.

همه ما از طریق مطبوعات شنیدیم که یک عسکر آمریکائی بدنبال جسارت های قبلی وجنون آمیز متعصبین کور غربی بار دیگر مصحف مبارک قرآن شریف را هدف تیر باران قرار داد.این عمل عساکر آمریکائی نتیجه سقوط منطق وغلبه خشم شان بر عقل شان بود که هیچ مشکل از مشکلات شانرا حل نمیکند. او خواست با این جهالت خشم خودرا نسبت به منطق والای قرآن شریف فرو نشاند که ممکن نیست .قرآن یک فرهنگ ویک منطق جاودانه است که از قالب کاغذ بیرون جسته و دردل وجان ملیون ها انسان راه یافته و وجهان را دگرگون ساخته است.

نـقـش قـرآن چـونکـه در عـالـم نـشـسـت            نـقـشـه هـای پـاپ وکـاهـن را شکـسـت 

چون که در جان رفت جـان دیـگـر شـود            جان چـو دیـگـر شـد جـهـان دیـگـر شـود

 میدانم یک عسکر جاهل با ضعف منطق آتش غیظ وغبطه خودرا با یک صحیفه مجلد فرو نشاند که ممکن نیست منطق این صحیفه کشور وجود ملیونها انسان را تسخیر کرده است .طرفداران آن به بحر بی پایان تبدیل شد که به عوو ولیس سگان دیوانه هیچ آسیب نمی بیند..لذا این عسکر وده ها تن دیگر در کشور های غربی با شکست منطق شان در برابر منطق رسای قرآن دست به خشونت جنون آمیز زده اند آن هم خشونت در برابر کاغذ که خیلی ها مضحک است..این کار شان نتیجه معکوس نصیب شان میسازد..

دفاع خشونت آمیز :دفاع نباید خشونت آمیز باشد بلکه باید با منطق واستدلال آراسته بود بر کشور قلب ها غلبه کند.مسلمانان که از چشمه زلال قرآن پاک سیراب گردیده اند باید از منطق این پیکر اکمل وحی الهی در جهت شکست دشمنان اسلام وقرآن استفاده کنند وسلیقه های خودرا شامل این دساتیر حیات بخش نسازند الا نهایت زیانبار است. تظاهرات ونمایشات وعکس العمل ها کار شایسته ومنطقیست،اما خشونت خشونت است .آن هم خشونت در برابر خود، خشونت در برابر هستی ودارائی های عامه وآتش زدن به خر من خانه خود.لذا تظاهرات چغچران پیش ازینکه به دشمن صدمه وارد کند به خود مان صدمه زده است که با منطق دین وقرآن هم آهنگ وسازگار نیست باید طبق ارشادات الهی با حکمت وموعظه حسنه بر منطق دیگران فائق آمد نه با زدن وکشتن خود که جز ضرر هیچ چیز را نصیب ما نمی سازد هیچ قله ای فتح نمیگردد.

تظاهرات دانش آموزان واطفال جوان واحساساتی که درست اداره نگردد نتائج منفی دارد .این تظاهرات ابتدا با منطق درست آغاز شد وشعار ها وبیانات در دروازه لیسه ومکاتب ودفاتر ادارات ذی ربط سر داده شد که یک امر منطقیست.وقتی منطقی میگوئیم منظور ما این است که منطق همیشه از فلتر مغز و خرد میگذرد وتصفیه میشود وتوسط زبان بر پیکر مغز وهوش جانب مقابل حواله میگردد.لذا منطق نه سنگ است ونه مرمی چون این دو به عقل وهوش آدمی ارتباط ندارد وکار أعضای بدنست.

 به همه حال:تظاهرات چغچران در اثر مداخله افراد اخلالگر از مسیرش منحرف وخسارات ببار آورد.

تلفات جانی: کشته شدن دوشاگرد مکتب که یکی مسافر کابل در غور بود ودیگری از منطقه خواجه غار چغچران  با یک عسکر لتوانیائی هیچ خوشی ببار نیاورد جز اینکه خانواده هارا به مصیب شاند واشک غم را جاری ساخت وبه همین تر تیب زخمی شدن هشت تن دیگر از شاگردان مکتب که حال دوتن وخیم گزارش شده است مصیبت بیش نیست آن هم در ولایتیکه از ابتدائی ترین امکانات طبی وصحی بر خوردار نیست.

تلفات مالی: شکستن شیشه های دفاتر موتر های پولیس وحریق ساحتن دیپوی قوائی حافظ صلح  با تاراج رفتن یکمقدار امکانات دیگر که گفتن عیب خود نیکو نبود همه متوجه هستی مردم ولایت غور است وما با این خشونت وتخریب کاری به خود صدمه زده ایم منطق یا ضعیف بوده وبا نبوده .

اثرات منفی روحی: با حریق ساختن وغارت بخشی امکانان إعتبار شاگردان در بین جامعه به صفر تقرب نمود چون تخریب در زیر سایه آنان صورت گرفت.وبا پرتاب سنگ بطرف قوماندان امنیتی وعساکر که مانند خود مظاهره چیان مسلمان اند اعتماد بین قوائی امنیتی و مردم غور کاهش یافت ومردم از مظاهره که وسیله ابراز عقیده واندیشه است تصویر وانتباه بدی گرفتند که در آینده شاید جلو تظاهرات معقول نیز گرفته شود.

دموکراسی در جوامع غیر دموکرات: در افغانستان عملا هیچ دموکرات وجود ندارد ودر ولایات چون غور این طرز تفکر تا صد سال دیگر جای خودرا باز نمیکند مگر اینکه در قالب شعار باشد.دموکراسی دارائی تعلیمات وآموزش های است که افغانستان تا صد سال دیگر بستر آن نیست.اگر در شهر کابل چند تن شعار دموکراسی را سر میدهند آن هم محدود است.آنها افرادی اند که از خارج آمده اند وبا کلتور وافغانستان نا اشنا اند وباز افغانستان تنها شهرنو وکارته پروان نیست بلکه افغانستان 34 ولایت است که هر کدام کلتور وارزش های خودرا دارد ومدعیان دموکراسی باید تا ده سال دیگر به کلتور این مردم آشنا شوند.من درین نوشته به فضائل دیکتاتوری اشاره نمیکنم بلکه بر ارزش ها ورسوم حاکم در افغانستان اشاره میروم.که با شعار مقلدین کور فرق تفاوت دارد.

 امید واریم دوستان وهم میهنان ما به کار های دست بزنند که نتائج مثبت داشته باشد واز حرکات عاطفی وزیانبار بپرهیزند واز دین وعقیده خود طور معقول ومنطقی دفاع نمایند دفاع این چنینی تصویر دین وعقیده را در نظر جهانیان مغشوش تر میسازد. یاهو