آرشیف

       نــگاهــم کــن
        بــســوزان
ازکــران تــا بـه کــران وجــودم را
       بـا آتـش نگـاهـت
که
   عـید رسیدو
مرا
نی جامهء نو بـتـن است
 ونـی
    مزه نـقـل و نـبـات ِ
       برلــب
بـسـوزان ایـن تـنم را
      بـا آتـش نگـاهـت
درنگ ِ مـکـن
      زیـرا تراوش نـگـاه تـو
دلگرمـم میسـازد
    امـیـدم می بخشد     
      و
         دگرگونم میسازد
بسوزان جسمم را
    با سوز نگاهـت
این تحفه ات را
    برسم عیدی
    از من دریغ مکـن
زیرا
 من
میخواهم
      لبخندی باشم 
     روی لبانت
در روز عید
         تاهرکه را 
    به بهانه عید ببوسی
      و
مبارک باد گویی
با تو باشم
من همراه تو باشم
  ای هموطن من !