آرشیف

بحضور دوست نهایت محترم جناب فضل الحقّ (فضل) و سایر دلباختگان  میهن  گرامی ما تقدیم است:

اَ یا هــــــــــری ! اَ یا ای غــور باســـــــــتان !           سلام از من رسا ن بـــر جمــــــــله د وستـا ن
مــکان بــا شـرف ، با عِــــــــزَّت و فـَــــــــرّ !           نــو ای میــرســـان، از این  نیـســـــــــــــــــتان
چـــو نــای مـــو لــوی ، د ر شـور افتــــــــا د            بــیا بنـــگــر ! تو حــا ل شـیــــر مــســــــــتا ن
کــه از جــان و ز ســر ، بگــذشته هــر یـــک            چــه  از  فــیروزکوه است، یا از کهــد ستــان
چــو، ا ز (فضل) آ مده است بــر ما سلا مـــی           نــوشــا نوشت شود ، آن شـــــــــیر پســــــتان
بـفـضل الحــقّ ، بــــدادم دل بــیـــــــــــــا ر ان           کـه مِــهر شان د ر دلــم ، هـمــچــون گلُســتان
گُــلــی چــید م ،مــن از بــاغِـــی لطیـــــفــــش            اَ یــا ا ی بــــا غـــبان ! گــُـل را تو مَســــــتان
مــشــامــم گـشــت مـُـعــطّـر ، در خــیالـــــش            هـمــیــشـه مـُـژ ده هــا خواهــم ، زآن آستــان
در آســتانِ ِکــه  دوســـتان ، راســــــتانـــــنــد            هــمی ر سـتـند ز غــم ، یا ر ب از ز مستـا ن
نــیا یــد باغ و بــو ســتان را ، خـــــــــزانـــی            شــود آنــکــشــور م ، چـون شَـــکـَّــرســـتا ن
چــنــین ا و لاد پُــر در د و ا لــــــــــــــم  ر ا             مســوزانی تـو یــاـرب ! در کــا بــُـلــســــــتا ن
(ســراج) و(فضل) را خـواهم ، چه مصـءـون            یــا در غــــور و یــا د ر ز ا بــُـلســــــــــــتا ن
بــهــر جـای که نــور است، ُظلمت از چیست؟           تـو ای ظُــلمـــت شــکن ! رَو تا به سیستـــا ن
ســلا م از ما بــگـو! بر اهــل عـِـلمـــــــــــش            بر آن خَــــلق و بــر آن تا ر یـــخ و داســـتا ن
د لــم آ غـشـته  د رخـون است ز غـمـــهــــــا            که سـینه ام گشتــه است، همچــون داغستان
چــرا امـــروز خَــلق مـا، چنـــــــــا ن است ؟            زدسـت ظــالـــــمان ، از آ ن پــا کســــــــــتا ن
هــزار افـســوس !، کـه ناپا کان زیا د ا  ست            بــسـی مـــزدور امــریــکــا و لَــهــســـــــتا ن
بــه مــر دم کــر ده اند، صــدهــا جنـــــا یت            مـُـعَــمّـا ســت این برایــم ، یــا کـــه چـیســتان؟!
فــرو شــند هـر چــه هــست ، در خاک میهن            بــرای جَــــرمــن و یــا اِ نــگــلــســـــــــــــتا ن
فــرامـو ش کــر ده ایم ، قــومـان و خــویشان           کــجــاییــد یــا و را ن! مــیهــنــپــرســــــــتان!
بــنازو مــن بــه نســل عــلم و حــــــکمــــت            کــه کـــشاند جــهــل و ظُـلمت ، تا گو رســـتا ن
نــگــر ایـهـمـوطن ! بــر ذِ لـّـــتـــی  خویـش            د ر اطــرافــت نبــینــی ، جـُــز قــــبر ســـــتا ن
تــما م غــر بــیـّـان  ، بــا هــم کیــــشـا نـــش           کــشــید نـد لــشـــــــکــری ، بر افــغـا نــسـتان
بــرا ی چــه؟ چنــین ا و ضاع ، نصیب است           مــگــر ما کمــتر ، از آ ن قـر قــیــزستــــــــا ن
ســیا ســت ، جـا ی هــر چـیز ر ا که بگرفت           خَــط ِّ جـــنـگ است ، هـمــا نـا پـشـتو نـــستان؟
بــگــو خــور شـــید سـو زانــی و طــن را !           بــهــِر دُ شــمن ، تــو خــنــجــر کُن این تابستان
ا ز آن بـمــهــا ی ویــرانــگـــر شَــــــــّد  ا د           نــمــانــده اســت در شــمالـی هـیـچ تـا ِکســـتان
د لــــم سـو ز د، بــحــا ل ِطــفـــلــکـانـــــــم            نـــد یــد ه ا ســت در حـیا ت، یـک کـود کســتان
د لــی  مــو ء من ، کفــد ، از ظُــلم غَـــــد ّار          ا ز آ نچـــــه دیـــد ه د ر دِه ، یـا شــهـرســـــتان
ســُــخــن بــس کــُـن تـو (خشــنــود) در همین جا !
خـُــــد ا نـــا کــرده ، ســوز د ، سـُنــبـُـلــســــــتا ن.
 

مورخه 13-05-2010 میــلادی شــهر کییف- ا و کــر ائین.