آرشیف

بیا بیا!!

اکتبر 19, 2014

سید محمد نبی عندلیب علوی

بیابیا که توان، طا ق میشود آخر!
سر نـو شتـت فـراق میشود آخر

تا تـوانی، ز جا ي خود، برخیز
ور نه دستـت چُـلا ق میشود آخر

هان بیا ! این سکـوت را بشکــن
دشـمنا نِ تــو چا ق میشود آخر

زود برخیز ،لحظه هم ،دیر است!
با نیـی صـد نـفـا ق میشود آخر

جانِ من این سکوت را بشکن !
خا نه بی ا تسا ق میشود آخر

با سکـوت و تعـصُـب و غفلت
خصم، پُـــر اشـتـیا ق میشود آخر

« عـندلیبت » ز دردِ بـی مهـری
نفس از او، طلا ق میشود آخر

آری ، آری شعـــا رِ هـمـد رد ی
با عـثِ اتـــفـــا ق میشود آخر

چشم دارم چُنین شــود، ای دل!
شــا دی اندر وثا ق میشود آخر

سید محمد نبی عند لیب- هرات – تاریخ:23/7/1393

وثاق: در زبان فارسی یعنی خانه ، اطا ق

با عرض سلام خدمت همه دوستان وبا عرض پوزش از غیر حاضریکه داشتم.

به اشتراک بگذارید

نظر تانرا بنویسد

کامنت

مطلب را پسندیدید؟

لایک