آرشیف

ای نامور « یـــگانـــه » ام ای مــــــایـــه ای وقارمـن               ای نــــــام تـــــو تــــرانـــه ام ،ای وصــف تـوشـــعـارمـــن
کـاشـــتی تـو بذر علم و حلم ،اندر زمین ســـــــــینه ام                زان نظـم نــغــزونـاب خـویــش ، سـالاروشــهــریــــارمـن
کان حـــــــیا تــوی تـــوی ،  نــوروضــــــیا تـوی تــوی               اهــــــل وطــــن خـواهــــان تــرا ،  بـاری بــیـا بـهـا ر مـن
شــعر شـــریـن و نا ب تـو، انـدیــشه ای شــــها ب تـو               افـــشان نموده شــــگـوفـه را ، در بـاغ  و دربــــهـار مــن
 نـام بـلـــــــنـد آوای تـــــو ، زمــــزمه و نـــــوای تــــو               در« صــوفـــیه » بلــنـد شـــــــده ، با شـد این ا فتخار مــن
رفــــتــــی زنــزد مــــا چـــرا ؟ ای نـا مــــدار آریـــــــا                در خون نشــسته چـشـم مـن ، ای صـبروهـــم قرار مـــــن
خواهــم نـــــــسیم کــوی تو ، ایـن دل به آروزوی تــو                ای همــنــوا ، ای هــمسـفر، بـازآ تــــو در جـــوار  مـــــن
ای آیـــــت عـــلم و هــــنر ، ای آفـــتـاب زیــب و فـــر                تــاکــی ؟ بـه مــیـهــن دیــــگر  ، بـــیـا تــو در کـنار  مـــن
زیــن بــیـش به غربــت چرا ؟ در هـجـرو فرقت چرا؟                 بنـــگــر بحــال مــیـهـنـــت ، زیـــنـــت  کــار و بـــار  مـــن
یــاران در انـــتظار تـــست ، جملگی غـمگسـار تست                خــالـی جـاو دیــار تــسـت ، ای هــم  تـــو بـرگ و بار مــن
گنـــــج گــــهــر فــزابـــیا ، اســـتـــــاد بــا وفـا  بـــــیا                << یـــگانــه >> ای ادیـــب مـن ، تار اسـت روزگــارمـن
من آشــــنا بـــدر دو غـــم ، هرلـحظه ریزم اشک غم                 بـــریــاد تــو ای محـــترم ، ایـــن اســـت یـــاد گــــار مــن
 « ضـــیایـــی» جـــان نــثـــار تــســت ، هــمــدرد و هــم قــطـار تـست
 تـــشـــــــنه در آن دیــــدار تــــســـت ، اســــتــــاد بــــا وقـــــار مـــــن

  نظام الدین " ضیایی "

 متعلم صنف یازدهم  لیسه سلطان علاوالدین غوری  مسکونه ولسوالی دولینه                 تاریخ   10/06/1386

 

---

 

 

 ثرف نگــاه کردم ، جوئـــیدم و پوئــیــدیـــم

درصــحنه ای هســـتی

جــزخستـــگی و ذلـــت و پیـــکار نـدیـدم 

مــهــر ورزیــدم و  چــون شـــمــع لـــرزیـــدم ، آه ! غــم چـــشــیـدم

در وادی گیــــتــی

یـــک انـــدیـــشــه ای روشــــن و بیـــخـــار نـــدیـــدم

درخــرمـــن دوســـــتی زده ام فـــال وصـــالـــــش

در هســــتی و نیـــســـتی

وی را بجـــزدر مجــــلــس اغــیار نـــدیـــدم

دل دادم و شــــعرگفـــتم ، در تـــوصـــیف یـــاران

فـــرجــــام

در الـــفــــت و دوســــتی

جــــز ســــرزنــــش و تــهدیـــد زیـــن اقــــشارنـــدیـــدم

یــارب چــــه بـــنالـــم کــه کی گـــپ گـــفــت وکــه کــوبــیــد ز چـــه ؟

از کـــبر و غــروری

در مـــردم ایـــن بـــیـــشه بی افـــسارنــدیــدم

گــل کــاشـــتم ونــقــش بســتم که ســـازم مـحفــل را چـــه ؟

روشـــن

افـــسوس « ضــیایـی »

خون خوردم و اشـک ریخــتم هیــچ غمــخوار نــدیــدم        

 

---

 

نظـام الدین « ضیایی » متــعلم صنف یازدهم لیسه سلطان علاوالدین غوری

تاریخ   3/3/1386

 به ستایش معلم   

ای معلم روح ما ئی همنوای همنیشنی

پارسائی؛ دلپزیری ؛ دلربایی ؛ دلنشینی