آرشیف

 شكل مقابل تصويري از هيكل استوار بوداست؛ بوداي كه تاريخ چندين هزارساله دارد و بوداي كه هزاران سال قامتش صاف و استوار ايستاده و پا برجا باقي ماند و در اثر گذر زمان، هيچ رخنهء بر قامت قيامش اش وارد نشد و هيچ گاه از درد اعضاي بدن خود نناليد و هيچ گاه تاريخي خشن و ظالمانهء كه او را شكنجه كرده باشد و آزار و اذيت كرده باشد را باخود نداشت و هيچگاهي جور زمان براو تاخته نتوانست و گذر زمان بر او غلبه نتوانست.
اين پيكر كه امروز شكايت از درد، شكنجه، عذاب و بي انصافي مي كند در حقيقت حكايت از هزاران سال پيش دارد و براي جامعهء امروز دردها، زحمت ها و  تلاش هاي خستگي ناپذيرشبانه روزي افراد را بيان ميكند كه گل او را سرشتند و قالب بدنش را تراشيدند و پيكر استوارش را از دنياي نيستي به هستي آوردند. از انسان هايي بيان مي كند كه مدت ها دور اين كوه جمع شدند و خلاقيت نشان دادند و از آن كوه خورشيد را به وجود آوردند كه نورش، نوري كه ديده نميشود، نوري كه روشنايي اش به قلب ميرسد نه به فزيك وجود، نوري كه به مغز انسان ها داخل ميشود و مغز را روشن ميكند، را به سراسر جهان تقديم كردند. خورشيد كه حتي توانست محيط پيرامونش را يعني افغانستان را به جهان بشناساند و شهرهء جهان گرداند.
   بودايي كه در قلب افغانستان عزيز موقعيت دارد و قلب اين افغانستان فغان ديده را تشكيل ميدهد، امروز بالاخره چهره اي دردناك به خود گرفته، كه هر انسان با يك نظر انداختن مي فهمد كه از سراسر وجودش درد مي بارد و ناله و فغان. امروز هر كه به سويش نظري اندازد به درستي درك ميكند كه الحق اين كشور فغانستان(گرچند نميخواهم اين كلمه را استفاده كنم اما چه بايد گفت) است….

اين بودا، بوداي هميشه جوان، بالاخره حكايتي را كه نمي خواست در باره اش گفته شود، دردي را كه هرگز انتظارش را نداشت، ظلمي را كه هيچ توقعي نداشت امروز براي ما بيان ميكند كه خود به خود اشك در چشمان مان حلقه ميزند و دلهاي مان به حالش ميسوزند.
اي واي! چه انسان هاي پستي بودند آنان كه نتوانستند پيكر ايستاده و بدون حركت- كه نه ياراي سخن داشت، نه پاي براي رفتن داشت، نه چيزي براي گفتن و نه هم ضرر براي كسي- را تحمل كنند و آن انسان هاي متحجر و آن انسان هاي ظالم و سراسر آكنده از بد بيني و قصاوت، سنگدلي، بيرحمي و فتنه يعني طالبان بنياد گرا و ظالم و تند رو، اين بوداي را كه درآمد ميليوني داشت، به راكت بستند و ملت را به غم بس عظيم نشاندند.
بوداي باميان، منار جام غور، قلعه هاي تاريخي هرات، بند امير باميان و امثال اين ها، از جمله آثار گرانبهاي افغانستان به شمار ميروند و هر كدام الماس با بهاي بسيار بلندي هستند كه هركدام در جاي خود حكايت هاي تاريخي را از تمدن ها و دوران هاي مختلف زماني با خود دارد. اين ها ميتوانند همه ساله ميليون و حتي ميليارد ها افغاني را به سرمايهء ملي بيافزايند ولي متاسفانه همه گي اين آثار گرانبها از وضعيت چندان خوبي بر خوردار نيستند كه بتوانند سياحان بين المللي را جلب وبراي خزانهء افغانستان پولي اندوزند، كه شديدا جاي تاسف است زيرا سالانه ميليون ها ميليون افغاني كه از اين ها بايد بدست مي آمد به جاي ديگري ميروند . خوب اينجا لازم است يادي از يك بناي تاريخي در يك كشور ديگري بكنيم و ببينيم كه چه تفاوت هاي بين اين دو كشور در راستاي حفظ آثار تاريخي وجود دارند.
لازم نيست چندان دور بلكه همين نزديكي يعني هند  مي رويم. همهء شما با نام تاج محل آشنائيد و شايد خيلي هاي از شما رفته و از نزديك ديده باشيد. آنهايي كه از نزديك ديده اند بهتر مي فهمند و آنهاي كه نرفته اند هم ميتوانند از روي عكس ها و نوشته ها و يا داستان هاي كه در بارهء تاج محل هستند زيبايي آنرا حدس بزنند.

عكس مقابل-از تاج محل است
 
 تاج محل كه شهرت جهاني دارد و همه ساله  هزاران بازديد كننده و سياح از آن ديدار ميكنند و خاطرهء شيريني را به كشور و خانوادهء خود ميبرند وشايد هم به عنوان خاطرهء بسيار شيريني در دفترچه خاطرات خود از آن نام مي برند.
تاج محل آنقدر زيبا است كه هر بيبنده را جذب خودش ميكند و معماري و مناظر زيباي كه تاج محل دارد، زيبا و ستودني است. اين تاج محل كه در زمان يكي از شاهان مغول در شهر- اگره- هندوستان ساخته شده و شاه جهان آنرا به عنوان يك تحفهء عشق براي همسر خود- اورنگ زيب- داده بود، به طور شبانه روزي محافظت مي شود و كوچكترين خراش هايش را دوباره رنگ و روغن و ترميم مينمايند. حدود صد ها نفر براي پاك نگهداشتن و حفاظت از آن گماشته شده اند و به طور خستگي نا پذير و شبانه روزي  آنرا حفاظت مينمايند.
تاج محل به گفتهء يكي از راهنما هاي داخلي آن، روزانه بيش از چندين هزار بازديد كنندهء داخلي و خارجي دارد و از ازين بابت روزانه به مقدار ده ها هزار دلار تنها از وروديهء آن به دست مي آيد و با اين حساب، سالانه در حدود ميليون ها دلار امريكايي از آن بدست خواهد آمد و در آمد هنگفتي براي سرمايه ملي آن كشور است. در پهلوي آن براي صد ها باشندهء اگره، شغل ميسر ميشود و كار روز مرهء شان به خوبي ميسر و آماده ميباشد؛ از رانندهء تاكسي گرفته تا هوتل، دكاندار، عكاس، مجسمه فروش و حتي ديگر افراد عادي شان و اين ها جدا از حساب درآمد ميليون دلاري سالانهء حق وروديهء تاج محل هستند.
    من از تاج محل به عنوان نمونه ياد كردم در حالي كه تمام ايالت هاي هند پر است از چنين آثار گرانبهايي كه مردم و دولت با جان و دل از آن مراقبت و محافظت ميكنند. نظير اين يادگار تاريخي در هر كشور جهان يافت ميشود كه مردم و دولت از آن ها چون جان محافظت مينمايند و بر علاوهء زيبايي كه دارند، منبع خيلي خوبي براي دولت و ملت به حساب مي آيند.
چرا بوداي باميان ما محل بازديد و سياحت هزاران  سياح خارجي نباشد؟ چرا بند امير باميان در جمله بهترين پارك هاي دنيا و جاي تفريحي و ميلهء هزاران فرد داخلي و خارجي نباشد؟. بند اميري كه از زيبايي خاص برخوردار بوده و ارزش آن را دارد كه روزانه هزارن بازديد كننده داشته باشد. مردم ما و از همه مهم تر دولت افغانستان بايد توجه جدي در امر  تعمير و محافظت اين اثر هاي تاريخي نمايند و از هدر رفتن سالانه اي ميليون ها افغاني جلوگيري نمايند.