آرشیف

باز بر یاد تو اشکم همه  از دیده برآید

کس غــمِ  داغ  ترا هیچ  تسـّـلا ننماید

گشته انبوه  غمِ هجر تو در خــانۀ قلبم

محرم  رازندیدم ، گره از دل بگشــاید

چون تورفتی خبرت نیست که بر ما چه گذشت؟

سالهــــائیست که بر قلـــب همـــه  غصه فــزاید

بعد کوچ تو برادر چه بگویم؟ که چها شد ؟

راه ورسم تو فقــط قصه وافســـــانه نماید

 از منابر دگر از صوت هـزار، هیچکسی

نشنود نغمـــــۀ داود وســــرودی نـسراید

آنکه دیدی که فقـــــط  سجده به الله بنمـــود

حیف  اکنون که جبین بر درِ طاغوت بساید

آنکه در دور جهاد فخر نمودی بجهــان

گشته نادم زعملکرد خــــود وتوبه نماید

داده اند بیش کسان  آبروی  خودرا بدرم

مثــل آبیکه زجُــــو رفت ودگــر بار نیاید

گشت تاراج همه عزت وشان وشـوکت

کاش همچون توویا شیردگر دیده گشاید

آنچه آمد به عمل از کف «مسعود» و«صفی»  

کی تواند که  زهـــــر ناکس ونامــرد بر آید ؟

« صبربسیار  بباید پدر پیر فلک را »

تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید »(1)

ای « عزیزی» بدمد مِهر دگر بار به مُلک

دورۀ  نکبت و این ذلت و خواری به سرآید

پایان

*************

(1) این مصرع از حضرت شیخ اجل  سعدی شیرین سخن شیرازی بعاریت گرفته شده است

ساعت 06:10

شانردهم سرطان سال 1394 هجری شمسی

مطابق به بیستم رمضان المبارک سال 1436 هجری قمری

ویا  2015-07-07 میلادی

محمد عزیز«عزیزی»