آرشیف

عاقبت از جور بیحد و شمار
یا ز استــبداد مشت نا بــکار

با صـــدای راسخ و عزم متین
با صفوف واحد و عهد و یقین

حالیــا رو در خیـــابان آمــدند
پر ز نــیرو و شتــابان آمـــدند

طفلکی دیدم به آن جمع شریف
کو هــمی گفتا بـــه آواز لطیف

کی حکومتدار بی عقــل و بصر
"بسته کن این آب و در کابل ببر"

یا بیـــا بنــدی ز برق آباد کن
یا سرک از بهر ما ایـجاد کن

این گناه ما چه باشد اینـزمان
در میان خطه ی افغان ستان

نیست در لست وزیران نام ما
کس نداند پختــه گی یا خام ما

دیگرانرا پخته راه و برق شد
ملت ما در تظلــــم غــرق شد

این توازن بوده در افغان ستان
دیگران آباد و ما را نیست نان

کرزیا بشنـــو تــو این آوای ما
حیف آن کمپاین و آن آرای ما

یک وزیری نیست کو غوری بود
زان سبب ما را ز تــو دوری بود

از جفــا هایت بــه حــق غوریان
میکنـــــد تاریخ غــور ما بیــان

در طــی ده سالــه دولت داریت
نفـرت از مایان به تیـم کــاریت

خسته شد این ملت از گفتار تو
چون ثبــاتی نیست در رفتار تو

میــرود این مملکت در قهــقرا
میشوی مقهـــور مخلــوق خدا

بهر ملت خـــدمت شایستــه کن
هــر ولایت دیــده و دانسته کن

ور نکــردی این بــود آواز ما
خامــــه و کلک قلــم پرداز ما

مثنوی گوئیــــم انــدر شان تو
در ادای اینهمــــــه احسان تو

بعــــد دورانت بـمــــاند یادگار
این نـــدای ملت غـــوری تبار

حالیا صد شکر کز هـیـــجان ما
از صـــدای نیک فرزنــــــدان ما