آرشیف

«کلیک» بر «موس» کردم صبحگاهی

 کـــه تـــــا در «جام» گـــــردانم نگاهی

 بــه سایت جــام دیدم غوریـــــانــــــــرا

 قلـــــــم داران مهــــــــد سوریـــــان را

 دو تا چشمم به شعـــــری گـرم گردیـد

 بـــــــزرگی را به شفقت در سخـن دیـد

تحیــــــــــــر کـــــرده ام نامم که دیــدم

زهـــــــــر لفظش در شهـــــوار چیــدم

یکــــــــــی فـــــــــــرزانه استاد مظفـر

سخن سنــــــــــج و سخنــدان و سخنور

او کــه « فضل» است استاد گرام است

زاستــــــــادان با فخـــــــر و مقـام است

ز شفقت شعــــــــــــــر پر معنا سروده

محبــــــــــــــــــت های بی همتــا نموده

 الافــــــــرزانه استـــاد عزیــــــــــــزم

بپـــــــــــای هر کلامت اشک ریـــــزم

منم  شــــــــرمنـــــــــده آن دٌر که سفتی

ســــــــــرم قــــــــــربان اشعاریکه گفتی

کجــــــــــــــــا من لایق شعـــر تو دارم

ســـــــــــــزاوار کلام آندیـــــــــــــــارم

سپاس از نکتــــــــــــه های دلپذیــــرت

فــــــــــــــــدای واژهای اوج گیــــــرت

بـــــــــــه اول گر سلامم شد فــــراموش

به بخشایــــــــم که بودم بهت و مدهوش

به آخــــــــــــر صدسلام من حضورت

به سیخ و شاب و سبــــــزه های غورت

به احترام« تخیل بهار سبز در غور باستانی » استاد فضل الحق فضل.