آرشیف

خـواهم که  شعر گـویم دایـم  بــرای  ایـبک
خـواهـم  که  برلـبانـم   باشــد  ثـنای  ایـبک
 
جان میدهـد  نسیمش هـردم   فـسرده گان را
ازبس که خوشگوار است آب وهوای  ایبک
 
ازباغ  و بـوسـتانـش عـطـر  بـهـشت  خـیزد
بـهتـر بود  زجـنـت عـشرت  سـرای  ایـبک
 
انـدردل سمـنگان  خـواهـم  که بـاشـدم جـای
گـشت وگـذارخـواهـم درکـوچـه هـای ایـبک
 
هسـتـند  شـهـرونـدان  ایـنجا عـدوی  ظـلمت
زیـن  اتـحاد  مـحـکـم  بـنگـر صـفـای ایـبک
 
هـم  زادگـاه  دریـن  در شـهر خویـشـتـن زی
بـودن  چـرا به غـربـت  بـنگـر نـوای ایـبک
 
از شـهـر خـوویش هرگـز بیگا نگی  نشـایـد
باز آه  زشهـر غـربـت  باش  آشنای  ایـبک

غتی پارینه  ایبک سمنگان
ارسالی: احمد سالک معاشر از شهر تاشکند