آرشیف

کـی بـه مـثـلِ (فـضـل حق ) یارِ دیگر دارد بهار
وصـفِ (دهـزاد) مـرا شـب تـا سحـر دارد بهـار

بسکه  لطفِ (قادرم) روشـن نـمـوده جـام غور
(مـسـتـمـنـد) و کـارمـنـــدی پُـرثـمـردارد بـهــار

گـفـت بـر گـوشِ دلم شـعـرِ (یگـانه) این سخن
ازشـراب و بــادۀ (سـاقــی) خـبـــر دارد بـهــار

در دلِ تـصـویـر زیـبـای (سـراج الدین سراج)
مـوجِ گـل درد امـنِ کــوه و کـمــر دارد بـهــار

بشنو ای دل از (عزیز) و (قاسم) و (فرخاریم)
شـاعـــرانِ چـهـره دسـتِ پُـر هُـنــر دارد بـهـار

گـــر نـهـــالِ دوسـتــی پـیـونـد شـود بـا یکدیگر
حــاصـــلِ شـیـرنـتـر از شـهد و شکردارد بهار

ای (ثـنــا) بـنــگـــر (فــــروغ) مـاه تـابـانِ مـرا
کـــز قُـدومـش لاله وگـــل را بـه بـر دارد بهـار

ای(عزیزه) همچو گل روی توباد، عمرت مباد
گلـشـنِ شـعـرِ تـرا چـون گـل بـه سـردارد بهار

از بـــرای دیـــدنِ چـشـمــانِ مـسـتِ (سروری)
سوی هـر بـاغ و چـمـن، عـزم سـفر دارد بهار

از (صدف) (انـدیـشـۀ شـاهی) مجو ازمن (صبا)
سوسن) و (ناهید)، (خورشید) و قمر دارد بهار)

گـر (شکـیـبِ زیـرکــم) (پـیـمـانِ رستـم) بـشکند
همچو (الهام) بر سرم (احسان) زر، دارد بـهار

بـسکـه بـی بـال و پـرو، بی خـانه و دلـبر شدم
کــی بـدیـن حـالِ پـریـشـانــم، نـظــــر دارد بهار

تــا بـخـوانـد داسـتـانِ «جـوهـرِ» دیــوانـــه را
(عـنـدلـیـب) خـویشرا امشب به بر دارد بـهـار

محمد نعیم «جوهر» ازآلمان

17.03.2012