آرشیف

نــدیــدم روی گیـتی چــون تــوزیـبا
نه چون آب وهوایت خوشگواراست

کشیــدنــد دامـنـت درشعلــۀ جـنــگ
شده عمـری که هرسوپـرشـراراست

زخـون پــاک فـرزنـدانـت ای جــان
به هـرراه و گـذرچون جویبـار است

بگــریــد مــادری درسـوگ فـرزنـد
شبـا روزش دوچشمش اشکباراست

بســـاط هجـــرت مـــردم بچـیــدنــد
که تک تک زیـن وطن پـا بــرفراراست

زبیکـــاری وفـقــرو تـنــگ دستـی
جوانــان بــا مخــدر سردچاراست

نشــد دشمــن بــه استـبــداد قــانــع
که هــرلحظه پی صــد انتحاراست

زکشتــارجــوان گــریــد دل سنگ
شب وروزوطن چون شام تاراست

کجا خوانیم، ایــن غم نـامـۀ خویش
که گردون خود بچرخ گیروداراست