آرشیف

بستر قــــو

نوامبر 17, 2014

عزیزه عنایت

یک شبی تار مادری بـا خـــــو د
گفت از چه دلم هراسـان اســـت؟

یا که تــــــرسم ز گام اهر یمــــن
یا که امشب صدای باران اســـت

شهر خفته به کام ظلمت شـــــــب
زوزهء باد و وهم طو فا ن اســت

کودکم از صـدای وحـــشت بــــاد
خواب آلوده و هراســـان اســــت

گفتمش دور کن هراس و ببنــــــد
دیده ات را که شـب به پایان است

شکر ایزد که خفــته یی به بــــرم
وای برآن کودکی که نالان اســت

داده از کف عزیز ما درخویــــش
دل پر خون و زار و حیران است

باز با خود بگفت و زار گریســت
که مراازچه لرزه درجان اســـت؟

مگر افـــتاده کس بـــدامی غمــی؟
یا که بی سر پنا هی نالان اســــت

آن که خفته میان بستـــــــر قـــــــو
بی خبر از غم غریـــــبان اســـت

ای فلک چیست رمز دهر کهـــن؟
که یکی شـــاد و دیگرحیران است

2/10/2007