آرشیف

برف بهاری در چکامه ای از دیار غربت

خبر شدم که امروز (بیستم حوت 1392) در کابل عزیز برف بارید، برف آخر سال ـ برفی که زمستان یخبدان را بدرود می گوید و پیام آور بهار است، بهار زندگی، بهار سرسبزی و بهار شادابی و سازندگی؛ به امید بهاران پر بار و با صفأ. به همین مناسبت و به استقبال بهار واژه های را پی هم نوشته ام، که اگر مجاز باشد نامش را می گذارم "برف بهاری" اما قبل از تقدیم آن می خواهم حلول سال نو خورشیدی و جشن نوروزی را پیشاپیش به هموطنان عزیزم و به همه نوروز دوستان جهان از تۀ دل مبارک باد بگویم. سال نو تان مبارک دوستان عزیز، هر روز تان بهروز و نو روز تان پیروز باد!

برف بهار ای برف بهاری! ببار که ابرهای سیاه، فضای میهن عزیزم را تیره و تار نموده است

دیریست که ما در انتظار طلوع خورشید نشسته ایم،

ببار که پس از بارش تو آسمان وطنم، تهی ز گرد و غبار شود

ببار، که دانه های سپید تو مژده آور بوی بهار شود

ببار که آب پاک نقره فام تو بعد از این قطره قطره در باغ و راغ وطنم چشمۀ زلال شود،

ببار که از زیر جامۀ سپید تو شقایق های بهاری قد بر افراشته

و دسته دسته زینت دست نگار شود

ببار ای برف سپید، ای چشمه سار خروشان گلستان زندگی ببار، که از طراوت عطر گلهای بهاری

ات جهان خوش گل و هوا معطر شود

آخر ببار! ببار که خورشید خراسان،

جنگل تاریک را در آخرین روزهای سرد زمستان از نو نور باران کند ببار..!