آرشیف

بخاطریاد بود استادسُخن وقلم ،شادروان جناب علی اصغربشیرهروی با مطلع سحرانگیزشان«شکوفه آمدوپیغام نوبهاررسید»، تمرینات  ذهنی خویشراادامه میبخشم.

«شکــــــوفــه آمــد وپیغـــام نوبهــــاررسید»
عـروس بـــــاغ (شکوفه)،به این دیــار رسید

بیـــــا ! که فصلِ بهــــاران،صفا وصُلح آرد
زمان شخـــــم وفـــلاحت،به پخته کار رسید

ازاینکه روزِخوش است،وصفایی دردلهاست
بـــدان!که مادر خُشکیــــــــده لب بکام رسید

ببین تو ســـرو چمن،سُنبُــــــل و سوسن را
چــه جوی شیــر،زفـــردوس بجویبار رسید

ببین تو روی زمین،واین بساط مخملی اش
بهرِ قُـــــــــــدوم مبارک،به افــتــخار رسید

کوکوزنان همه جا،فاخته وتـَــذَ رو وهـــزار
بگــــوشِ دل چه نــــدا، از کلامِ یا ر رسید

بکـــاخِ ظُـــــلم وستم،خــوش تزلزلی افتــاد
بکُن توزمزمه ایدل! ،که صُلح پایــداررسید

دراین بهارِجوانی،چه خوش فضا زگُل است 
زاشکِ دیـــــده او،نَــــم براین غـبا ر رسید

زبانِ سبزه چوگویاست،بکـوه ودشت ودَمَـن
چه خیل طیرووحوش،بس بچشمه ساررسید

ز فیضِ عـــطرچمن ، میشود مشامِ تــوشا د
بروح پــاک تـــرَنُّم،و بــــد ل قـــرار رسید

(بشیر)نیکسِیَرَم ،چونکه اِرثِ نیک گذاشت
برای نسلِ جـــوان بین !چه مانـــدگار رسید

بشاخسارِ دبستانِ عشـــق ومِهر و صـفا ش
چه شبنمی ! ز اِلــــــــطافِ کردگــار رسید

برای امن وحـــراست زبا دِ صرصری ای
یقین که حُکـــم اطاعت ،به افتخـــــار رسید

بپیشگاه وحـــــلولِ جشن پنجســا لگــی اش
رفیق ! زفیــضِ مقامش چنین شعـار رسید:

بگو برای خُـــــدا! هرکجا ز عشق و صفا
سرِکه عشــــق نــــدارد ،بپـــای دار رسید

غُــــــلامِ هِــمّتِ یاران ِنیک سرشته ،مَـنَم
نـدای مِهـــر،ز هریــــوا به گُلــبها ر رسید

تو ای فکورجهانساز!،توخود سرشته بگیر!
برای وحـــــدتِ یا ران،چه یارِغــار رسید

نظربسوی خُــــــدا کـُن،وچــــرخِ نیلگونَش
که فیضِ او ز قـــضا ،بهــرِ روزگـاررسید

گذشته دوَرِ جهـــالت ، زمانِ عِـرفان است
حدیثِ مُعـــتبر، از قــولِ چهــار یار رسید

درودخودمیـفرست،برروانِ آن احمــد(ص) 
که برکتـــش به فــاروق و ذوالفــــقاررسید

دراینزمان ِپرازغَــم ،اگــر چه خسته تـویی
در این وطن چه رسیــد؟گو! زکردگاررسید

درودِخــود بفـــرست ،برروانِ آن شُـــهداء
که ضرب شان به عـد و،سخت آشکاررسید

برای وحــــــــدت ِ ما مسلمان،ز آلِ قــریش
ببین که خرقه ای حضرت،به قـندهاررسید

به احترام تو ای دوست ! وای براد رِ من !
نــدای ثقّـــه ای وجــــدان، به کـردگاررسید

شنـو سُخــن ! توتـــــوّقُع ز ناکسان برگیر!
بهرِ جـــــدایی عُنـــــقش ؛تیـغ آبــداررسید

سُخن زدل چو شنیــدی، تو نور دیــدهء من
اگر چه تلــــخ بُود،مگـــو !ناگــــــوار رسید

حقیقتی سُــــخنم این بُـــود،که اوتلــــخ است 
چو اِعتــــراف نمودی ،بــدل قــــرار رسید

درانجمــن ،که شدی شمـــع جُمله یارانـت
شـــفا به درد تو آیـــد،امــان ز نـــار رسید

بگـــــوبساقی ای ما !،ساغرش بیــارد زود
خمارآن مَی ای حُــمـــراء بکـام یار رسید

زشوقِ مِهر وصفایت ،تو ای عزیزهِرَی! 
بدل هوای دیدن انصاروپای حصاررسید

ازینکه (خشنودِ) بیچاره،درمهاجرت است
ســــلام ز قلبِ حزینم ،به کُهــسار رسید.

***
عبدالکریم (خشنود هروی کهد ستانی) 
مقیم شهر کییف –جمهوری اوکرائن
مورخه 24-09-2012م.
***