آرشیف

بدلم خیال وصلت چقدر بجا نشسته
تو خدائی این شکیبا که به ره گدا نشسته

چه قیامت است نورت ز جهان بی نیازی
که زرات جان مارا همه جا بجا نشسته

ببرم خیال راهی که فنا شوم ز وصلت
چه کنم که دیده و دل زهم ما سوی نشسته

همه امشبم مهیاست , نکنم امید فردا
که همائی رحمت تو پس درب ما نشسته

چی فسرده ام یارا به امید جلوه ات من
چو خسِ نحیفی کاندر خم بوریا نشسته

ز تپش بسوخت بالم بتکید پرم یکا یک
که خدنگ ناز بر چشم تو در خفا نشسته

نبرد هوائی شاهی به جهان فانی «واهِب»
که جهان عیان و پنهان به قبائی ما نشسته

2009-06—دیسمبر