آرشیف

ببوسم دست و پایت را من اسـتاد !

دسامبر 29, 2014

عبدالکریم خشنود هروی کهدستانی

« َمن عَلّمنی حَــــرفَــاَ َفـَـــهُـــوَ مَـــــو لایـــی »
این مقوله ای حضرت عــــلی (کَـــّر مَ اللهُ وَجهَــه ) مقام با سزای مــعلّم را بری همگان گوشزد مینماید. اینجانب بافتخارمقام آن مــّربی ، نظم زیر را برشته تحریر در آورده بسمع دوستداران میرساند:

مـــُعــلّم، مظهــــــــــر نور است ایجــــان!            مــُعـــلّم ، منــــــبع شـــــــــور است ایجــــان !
مــُعــلّم ، با صفــا ، و عشــــــــق پاک است             مــُعــلّم ، از تلاشـــــش سیـــــنه چـــاک است
مــُعــلّم ، مینشانـــــــد غـــــرس عـــــرفا ن              بهــــر تر بـــــــــیّش ، اشک است چــو باران
تــحــمّــُل میکــــــــــند ، جــور خـــزان را               کــه نــاگــــه نشـــکــند او ، ارغـــــــوان را
مــُعـــلّم ، مشعلـــــــــــیست تا را ه بیـــــنی               در آن ره ، قَــعر آن یک چـــــــــــاه بینـــــی
مُــعلّــم ،پــرورد آن عقــــــــل و هـــوشـت              به جنبــش آورد جـــــــوش و خــــروشــــــت
شــنا ســاند خــُدا را ، بــر تــــو ایــدوست!              بر آن مــغز و بــر آن جــان و بر آن پـــوست
چــو بشناختی خــُــدا یــت ، خود شنـــاختی              در این بازی یی دُنــــیا ، هیــچ نبــــــاختــــی
در این دُنـــیا بســـی ، مــکّــارگی هــاست                بــدون عــــلم برات ، افتــآ دگـــیــهـــــــاست
ســپارد ا و به تــــــــو ، اندیشه ای خــــود               که ســــازی تــو همیـــشه ، پیشـــه ای خــو د
همــین عــلم و ا د ب ، از وی گـــــرفتــی               بــزحــمــت دُ رّ و گـــوهــــر را تو سـُـفتــــی
نـــهـــاد تـــو ، رهــــین ِ آن مـُـــــعــــلّــــم               نشــان تـــــــــــو ،جــبیــــــــــن آن مـُـــعــلّــم
جــبینــی ،کــز سجــود روشن همیــــــشــه              د لــــش چــون بـــو ســــتان گـــُــلشن همیشـه
نـــظر کــُن ! بر ســـــناء عــلم و عـــرفان              کــجـــا گــردد فنــاء ، آن جــــــود و احـــسان
کــند مـحـو ، هــرچه از آن تیره گی هاست              و یــا در قیــد و بنــــــد خـــــیــره گی هاسـت
سنــــــــــا ن عــلمــیّت بر دســــــــت دارد              مــُــعــلــّم آن سنـــــــــــــــان ، بر تو ســــپارد
زنــی با النّــُوبه ات ، بــــر فــرق ُظلــمت              کـــنی نــــابـــود در آن گـــوشه ، جــهــالـــت
بــزور عـــلم تو ، مُشکـــل شــــــود حـــلّ              نیــابــــد آن مــقامش، ســـا د ه با جــــــهــــــل
بجــز عـــلم و تجـــارب ، نیست کــا ر ت              ا گــر بیــــــکاره ای ، آ رد حـــــقـــــــــــارت
مـــقــآم و مــنــزل اُســــــتاد ، مـُـــقـــد ّس             کــه او تا عــــرش بالا ، د ا ر ه د ستـــــر س
بــُــود مــــولای ، شــــاگــر دان خویشش              هــمـــه مُحــتــاج عــــــــــلم او و کیــــــشـــش
د ر و ن قــلب مــن ، جـــای مــُـعــلـّـــــم               ســـر م مــمـــلـــــو، ز ســودای مــُــعــلــّـــــم
بـه مــن را ه حــقــیــقت را نــمــــــو د ی               بــشــور و ذ و ق مــن ، هــمّـــت فـــزو د ی
ســزا وا ر تــو بــا شــد ، گــفتــه هـــــایم              بــهــر جــا بشنــوی تو ، این نـــــــــــد ا یــــم
مــقــامت نــزد حــقّ ، عــالی است مُعـلّم!              بــدنیــا نـــــــام تــو ، باقی است مُــــــعـــلــّم!
ا ســـا تــیذ در جـهان ، خود پیش گام ا نـد              هــمـــانــا مـــشــعــلِ آن غـــــور و شــا م اند
ز نــورش گــشتــه روشن، کشـــــــور ما               هــمیـــــشه گــرمی ا وست ، در بــر مـــــــا
ا گـــرچــه در وطـــن ،خوار و ذلیل است             هــمین ذ لـــّت ، نه بـــر جــآهش دلـــیل اسـت
مــقــامــــا تی که دارنــد، مسئـــولیّـت را              بــخــو د غَــصــب کــرده اند ،مصئو نیّـت را
هـــمه مســئول ، به پــیشــگــــاه مُعــــلّـم              بــه پــای بـــوسی ، فــــرود گـــآه مـُعـــلــّـــم
چــرا اینــگــونه ، اغــراض کثیف است               مــُعــلــّم در مــیان ، زار و نحیـــف اســــــت
مــگــر نیست عــقل ســالم ؟ تا بــدانــــد!             بــنـــا م آن مـُعــــلـّم ، خُــطـــبه خــــــوانــــــد!
حــقـایــق در مــُعــلّم ، نهُفــــــــته باشــد              تــرا بــایــــست کــه ، د ُرّش ُسفتـــــه باشـــــد
مــشـو نــومــید ، ز نــا اهلـــیــّتی کــــس             مــشــو مــحـــــزو ن ، ز هــر آن نا کسِِِ خَـس
بــبو سم دسـت و پــایـت را من ، ا ُستـاد!             نــخــواهــد رفــت جــمــا لت ، هیچ ا زیــاد !
ا ز آن جـــائیکــه مُعــلّم ، تعلیــــمت د ا د            نــخــو اهــد رفــــت کــما لت هیچ بـر بـــــاد !
مــنــــم (خـشــنـــود ) ز اُســـتا دان خــویشــم
بـــُـود این مــرهــم ِ زخــــــم پــــــــریـــــــشـم.

مورخه 27-05-2010 عبدالکریم ( خشنود هروی کهدستانی ) مقیم کییف- اوکرائین.

به اشتراک بگذارید

نظر تانرا بنویسد

کامنت

مطلب را پسندیدید؟

لایک