آرشیف

حِکمت شمع را،تـــودانی بهرچیست؟
:هرطرف روشن کنــــد،ازبهرِزیست
خــــــودبسوزد بهرِما،داده چه نـــــور
تاشودبینــــــا،همــــــاناچشم کــــــور
گربمالی چشم ، خودنــــــورِدهــــــد
اخگر،ازاعمــــاقِ اوخوش میجهــــد
آن سناءِاست،که روشن کرد جها ن
اینرا ، نِــعمت بــــدان ازلامــکا ن
نـــــــــورچشمان،ازبرای آن بُـــود
تامــــــوافـــــق با دل وباجــان بُـود
قُــــــدرت دیــده،بُودملزومِ عَـــــقل
صورت موجودرا،میـــــداده شَکل
مردم چشمت،مکان نُــــــقطه است
دردرون او،هزاران نُـــــطفه است
مظهـــــروآئینـــــه دارِروحِ توست
گربُودزنگاربراو، مجـروح توست
بس مـــــلازم،بـردرِآن دیــده است
راه یافتن دردرونش،پیچـــیده است
تیرمُــژگان،حارس چشمانِ توست
تیغ ابرو،تجهــیزِسامـــــانِ توست
خواب وبیداری،شب وروزِشماست
آشیـــان درقُـــلّه ها،آنِ هُـــما ست
بحرمــوّاج بوده،خـلق درکشتی اش
ایـــتوملّاح ! بیخبـــربشکستی ا ش
تیزبین وخوش نظرباش ای عزیز!
تاشودتیـزچشم،همان اشکت بریــز!
غـــوطه ورشو! دردرونِ سینه ات
تـازدایـــــدازدرون،آن کیـــــنه ات
سینــــهءبیکیــنه ، باحُبّ و نیــــــا ز
دشمنِ ناشُکری وآن حِـــرص وآ ز
تو!،نگهـــــداردیـــده راازتیــره گی
تانیــــازارد تـــــرا،بیــــــچِـــاره گی
حِفظ کُن تو !چشم را ازنارِنَـــفــــس
کاین وزین باشد بـــدل، اوقا رِنَــفس
فــرق کُن تو!، راه راازقـعــرِچـا ه
گربُـــــودسر،باشـــدت بسیارکُــلاه
چون نمودی دفع زخود،کبروغرور
شا د زی ایــدوستِ من،درآن سرور
شادیی بیمُّـــدعا،خـــودرحمت است
رحمتِ حَــقّ،زادهء آن زحمت است
«لـــــیس للانســــان اِلّا ما سعی »
نیک خـــواهـــم برتومن،آن مابـقی
حرفِ (خشنود) باشدت،نوروضیاء
هرزه گـــــویی ها،بــرام باشد حیاء.
***
شهر کییف – جمهوری اوکرائین
موزخهء 09-10-2013م.
عبدالکریم (خشنود هروی کهدستانی).