آرشیف

واقعيت تلخ است كه افغانها در بيشتر از ٤ دههء اخیر   مجبور به مهاجرت به كشور های بیګانه و عمدتاً پاکستان شدند. کشوریکه دوی بر سه حصهء  آن افغانستان تاریخی و مردم آن اعم از پشتون و بلوچ از لحاظ تاریخی و خونی به مادر وطن خویش یعنې افغانستان و افغانها قرابت نا گسستنی  دارند. 
افغانستان از لحاظ تاریخی از آمو  تا اباسین و مارګله وسعت دارد. آنطرف آن پنجاب و هند قرار دارد. 
مجرد و نفس مراجعهء  جانب انګلیس به جانب افغانی در  معاهدهء  ګندمک و تفاهمنامهء مجهول، تحمیلی دیورندلاین، درست بودن این را ثابت میدارد که انګلیسها با مالک این سر زمینها یعنی جانب افغانی به مذاکره نشستند و تحمیل کردند. 
این نیز واقعیت  دارد که هند انګلیسی با هند تاریخی متفاوت است و هند برتانوی شامل مناطق قبایل آزاد و سمت جانب هند برتانوی، خط فرضی، تحمیلی و مجهول خط دیورند لاین،  مطابق به اظهارات خود سر مارتمر دیورند نیست، این تفاهمنامه در مادهء اول  خود تلاش کرده که ساحهء  نفوذ خویش و ساحهء  تأثیر دوجانب، یکی ازاد و دیګر اسیر در سیاست خارجی را روشن کند. 
بلی این واقعیت ها را سرمارتیمار وزیر خارجهء هند برتانوی در سالهای نود قرن هژده، بعد از تفاهمنامهء تحمیلی  دیدرندلاین   و بعداً در سال ۱۹۴۹م. حقوق دان حکومت انګلیس ( حقوقدان کامنولت) به حاکمیت خود، داده و در ارشیف حکومت انګلستان موجود است. حقوقدان کامنولت به حاکمیت انګلیسی خود تحریری مینویسد که پاکستان و هند را بعد از سال ۱۹۴۷م. در منطقه قایمقام ساختن  وحافظ منافع انګلیس از جانب حکومت انګلیس ساختن  بخاطر خطاء و غلط است که   هند برتانوی و هند تاریخی از هم فرق دارند و حکومت انګلیس حق جانشین ساختن را  در محلات و سرزمینهای دارد که متعلق به ایشان باشد، در حالیکه جانب هندی، خط دیورند تا خط اداری هند برتاینوی سرزمینهای  هند برتانوی نبود و نیست. به این ترتیب جانب انګلیسی سرزمینهای  افغان را بعد از خروج خویش از منطقه( ۱۹۴۷م) به کس و  یا شخصیت حقوقی تفویض کرده میتواند که اين زمين ها متعلق به وی و یا مامورش باشد. درحالیکه اولاً پاکستان مشروعیت ندارد و افغان در همان روز اول وجودش در سر زمين پشتون و بلوچ علناً و تا امروز  رد کرده و مخالف اند و دوم تصرف حاکمیت انګلیس، تصرف در ملک غیر است. 
این را پاکستان و جهان خوب میداند، لذا نه گذاشت و نمی گذارد در افغانستان حاکمیت ملی و یا اصلاً حاکمیت ظھور کند
و اما رفتن به پاکستان  و مجبوریتهای آن زمان  و باقي ماندن در آن سرزمین آفغانستان تاریخي، افغان را مهاجر نمی سازد و این در عالم اسباب یک ضرورت  و رفتن از یک گوشهء کشور به گوشهء دیگر کشور بود و است! 

از همه مهمتر رهبران جهادی باید به یاد داشته باشند! 
آنچه گذشت، آنچه شکست، آنچه اشتباه شد، آنچه نه شد و آنچه جفاء کردند، از آن بیاموزند. 
اشتباه اتکاء به دشمن را باید باز تکرار نه کنند، 
به اشتباه ګذشته تمرکز کردن و حسرت خوردن، کینه و انتقام را پيشه کردن نیز خطاء است! 
زمان توقف نمی کند، به عقب بر نمی گردد،   و زندگی کوتاه است، 
تا توان داریم  در فرصتی کی داریم از آن  باید رسالتمند و م‌س‌ؤلانه استفادهء خیر کرد! 
به قضاون دیگران به دقت اعتناء کردن، آما این قضاوت را در عدالت منطق خویش سبک و سنگین کردن و آنچه منافع، مصالح و خواست برحق ملت، رهنمای عمل و راه خویش قرار دادن، ضرورت است! 
 قضاوت سلیم و اعتقاد سالم اساس کار است!
در عالم اسباب روابط آنزمان یعنی زمان جهاد، حضور و روابط با ارګانهای امنیتی پاکستان و ایران ممکن به نحوی کار قابل توجیه، اجتناب ناپذیر و یا حیاتی برای این احزاب جهادی و افراد، بود. 
اما با ملاحظهء تحلیل بالا و بخش عوامل دیگر و منطق سخن دیدیم، جهان دید و اخیراً  وزیر خارجهء پاکستان به صورت صریح اعلام کرد و رهبران پاکستان به صورت صریح اقرار کرده اند که ایشان جهاد و مجبوریتهای مردم  ما را بخاطر دفاع پاکستان  ناجوانمردانه استفاده کرده اند و از جهاد ملت افغان سوء استفاده کردند و پول بدست آوردند. 
اگر دیروز در رابطه ماندن به ایشان حیاتی بود، امروز باقی ماندن  با ایشان حیاتی است! .
بلی ملت افغان هرکس را که به دشمن افغان و دشمن به جهاد افغان است،  با ایشان سرتعظيم داشته و فرمانبرداری کند، استفراق خواهد کرد و از خود خواهد راند. 
زمان ثابت کرده و ثابت خواهد کرد که ای اس ای دشمن ملت افغان و افغانستان بود، است و باقی خواهد ماند!
حاکمیت و استابلشمنت پاکستان خیانت های و  جفا های  بزرګ در حق ملت افغان نموده و سرنوشت ملت مجاهد را به لیلام ګذاشته است.
دوستی به ایشان برای احزاب و افراد در افغانستان حیاتی به مفهوم عکس کلمه است. به این  معنای که ملت افغان چنین احزاب و سازمان های دوست به دشمن تاریخی ملت افغان و افغانستان یعنی ای اس ای و سپاه پاسداران ایران را از خود خواھد راند! انتخاب با شماست!

دوکتور صلاح الدین سعیدي 
۱۲/۰۱/۲۰۱۸