آرشیف

اگرکـــارما جـــــــمله آدم بودی
همه ساده وصاف وبیچم بودی
 
دروغ  برزبان ها نبودی بـــکل
حیله مکرونیرنگ ها کم بودی
 
بجای صف جنگ وقطب تضاد
همه ماهمی وبا هـــــــــم بودی
 
جهان را بدی بس نـبودی فـساد
به نیکی عمل هاهمه سم بودی
 
اگرچی نگــــــشتی بناحق کــس
همه صــــلح با خیرعالـم بــودی
 
زشـــرنـــفاق وز دود تـــــفنگ
همه آدمی امـــــین از بم بـودی
 
" رفـیقا " ندارد خــــیال تو سود
چوبودی چنین هیچ نه غم بودی
 
عبدالظاهر« رفیق »
از ولایت غورولسوالی پسابند
 

 
فــــغان وناله ام صبح مـــساشــد
که باز مانده زجمع رفـــــقاشـــــد
 
 زصحبت های شرین باز مانـــده
که این رنجور ازغم ها فــناشــــد
 
 سلام جان فدا گویم به مــــــرشد
نه باید که فراموش از دعـــاشــــد
 
 توانی دست وپابوسی نـــــــدارم
جهان یک سر به من ماتم سرا شد
 
 رفیق بینوا از صدق اخـــــلاص
به صبح شما دعاگوی شـــما شــــد
 

 
هزاران افسوس که نادان رفته عمرم
بعشق خوب رویان رفته عــمرم
 
ندیدم بهره از عــــــمر رفــــــــــته
هــویـــدا ونمایان رفـــته عــمرم
 
جوانی را بخود پش صرف کـــــردم
ندانستم به پایا ن رفـــته عــمرم
 
 چه چاره گر ندانم خــتم این کـــــــار
بعون الله همایون رفــته عــمرم
 
خداوند که نام او رحــیم اســـــــــــت
امیداست که شادان رفته عـمرم
 
اگر توفـــــــیق بخـــــشد رب مودود
کنم خدمت به رحمن رفته عمرم
 
رفــــیقا صـــبر کن بارنــج محــنت
شود فضلت به غفران رفته عمرم