آرشیف

قصه ای گویم برایت ای پسر!
تا شـــوی ازرمز دنیا با خبــر
 
مرد نیکی در زمانهای قدیم
فاضـل واندیشه  ورز ونامـور

مصدر خدمت به مخلوق خدا
چون درخت سایه دار وپرثمر
 
پیشقدم اندر همه اعمال نیک
وز همه افعال بد بود بر حذر
 
عمر او با نیکی واحسان گذشت
بر همه مخلـــوق و یا نوع بشر
 
چون زمان مرگ او آمد پدید
کفت دوستان را نمائید با خبر
 
اهل بیت و اقربای خویش خواند
هم چنـــان همسایگانِ ده وشهـــر
 
عفو وبخش ازهمه طلبید وگفت
مـــن ازین دنیا همی دارم سفــر
 
هر یکی بخشید اورا از دلش
تا اورا بخشد خـدای داد گر
 
عاقبت فکری نمود آن مرد نیک
چـــونکه اورا اشتری بود باربر
 
اشترِخود را طلب کرد پیر مرد
تا از او هم عفوخواهد درحضر
 
باز بان بی زبانی اشتـرش
گفت ای بادارخوب وبا هنر
 
من ببخشیــــدم ترا گــرداده ای
بیش وکم برمن زخارخشک وتر
 
از تو بگذشتم اگر بردوش من
بار کــــردی از تــوانــم بیشتــر
 
عفو کردم من زهریک ضربتی
گر زدی بر پشت وپهلو یا کمــر
 
همچنان بخشیدمت گر روز وشب
خسته ام کردی به راه پر خطــر
 
لیک هرگــزمن نمی بخشــم ترا
گرچه با مرگت همی بینم ضرر
 
آن گناهت هم چو تیر تیز بــــود
هر زمان بر قلب من کردی اثر
 
دائمــاً در پیشروی قافلـــــه
تو مهارم بسته ئی با دم خــر
 
وای ازین حالت که هرجا بنگری
اهل فضل درمانده اند ومضطرر
 
تلخ کامند اهل دین وعلم وفن
جاهلان مغروبا صد کَـّروفـر
 
یادم آمـــد حرف مولانای بلــخ
گفته بود فـرزانــۀ والا گهــر
 
« گوش کر بفروش وگوش خر بخر»
« گوش خر بهتــر بود از گوش کــر»
 
این حکایت درس عبرت بوده است
بر اولی الالباب وهر صاحب نظـر
 
ای« عزیزی»! هرکه باشد چون شتر
بسته گــــــردد گــــردنـش با دم خـــر

پایان
———————————–
م – ع – عزیزی
روز دو شنبه ساعت 12:34
2018-02-05