آرشیف

من از فلات سردی می آیم
که آنجا زیرزمین های سردی می یابی
که مکثی اند بر گناه
و دروازه های بهشت
که میسوزند
و این کبریت هاست که شهکار میافرینند
اینجا ملوث به موجودات ولگردیست
که میدانم فلات نا هموارم را
سم پاشی میکنند
اینجا هدایای خدا میسوزند
و خورشید وحشت میکند
اینجا وحشتناکترین ایستگاه خورشید است
که با عبور داغ او
چشم های مان را میبندیم
و هر شام
زنبیل گناهان موجودات نفهم را
به زیرخانه ها میکشیم
و درنیم سوخته ی درسخانه ها
مرگ جهانگشای کوچک دیگری را
مشموم میشویم
 

                                                                                 عبدالله فرحمند
                                                                            کابل    دلو – 1387