آرشیف

تو ای مسجد  نهاد سجده گاه عابدان واحد معبود

نهاد اجتماع پيروان ومخلصان مکتب محمود

پذيرا شو تو شعرم را

توشعرهديهء طبع ودل من را

که من اين شعر خود را

از برای پاکيی وقدسيت محراب وجای سجدهء انسان مؤمن ابتدا کردم

 

من از وسواس خناس وشياطين چون گريزم،

سوی تو روآورم ای خانهء حق، ملجأ اميد

حواس وفکر وذهنم دروجودت تازه ميگردد،

هماندم از شرور نفس وغوغای زمان بيگانه ميگردد

بتو زيبد صفوف جمع مردم درادای فرض

 حريمت باد گلباران ، ندايت باد جاويدان!

 

الا مسجد مکان محرم راز ونياز ما

تويی تسکين دهء قلب ودماغم در مصيبتها

تويی درمانگاه وسواس ومأيوسی

رهابخش سر از سرساميی وتکليف سودايی

دل هربندهء مؤمن درينجا بی گزند بادا!  

سری هر سجده گر در درگهء حق، خانهء حق سربلند بادا!

 

تو ای مسجد، مکان عزت انسان،

مکان درس صلح واخوت و يگرنگی هر رنگ وهر قشری زيک پيمان،

پذيرا شو تو شعرم را سرودم را

که من اين چند بيت شعر خود را

از تهء دل بهر تکريم حريم پاک تو درصفحه بنوشتم

سلامت باد برج وباره ومحراب پرفيضت!

 

فگارزاده

شهر کابل- عقرب 1385