آرشیف

که سالها پيش ثواب زيارت خانۀ خدا را با پای پياده حاصل نمود
 
 
مردی به همت کوهپايه های غور
با عزم پاک و عشق به درگاه آن حضور
شوق وصال کعبۀ مقصود را نمود
راه سفر به پيش گرفت و توکل به حق نمود
اندر مسير خويش ز هر شهر و قريه رفت
از کوره راه جنگل واز آب دجله رفت
گاهی  براه خويش بسی کوه و تپه ديد
گاهی هوای گرم و بيابان تشنه ديد
گاهی ز صخره و کوه کمر گذشت
گاهی ز باطلاق و بحر بسی با خطر گذشت
 
با يک ردا و يک عصا
با چند جوره چارق و کالا و زاد راه
شبها و روز ها به مسيرش ادامه داد
سر در هوای ذوق وشور دل عارفانه داد
چون در حرم رسيد تعجب نمود که وی
اين آستان خانه بديد است بخواب  دی
گفتا که ای خدای پاک، تن وجان من فدا
با اين همه عطا ولطف تو از بهر اين گدا
اينجا به عرفات و سعی بين مروه و صفا
واندر طواف خانۀ پاک تو  ای خدا  
بار ديگرچو عهد روز الست ميگويم بلی
با عجز با نياز کنم حج خود ادا
 
دنيای فانی در گذر است  ليک زنده ماند
آنکس که حضرت باری بخويش خواند
بس سالها گذشت که تن خاک سوده شد
بس آدمی به  نيکنامی خود زنده شد
 
غلام علی فگارزاده
شهر کابل، 26 قوس 1386