آرشیف

انســــان اگـــر زراه ادب دور میــشـــود        خالی سرش چوکاســه ی تنبــور میشــود
غورست همی چومیوه ی تلخ درون باغ         دشمن به(فضل) و معرفت(غور) میشود
بخشد حیات تــازه مــرادر دل حـــزیـــن        عیسی دمیکه کاســـه ی فغفــور میشـــود
گیتی اگربه کام منش چرخ می نخـــورد         تنگ و گشاد زندگی چون گــور میشــود
دربزم و رزم مسنـد مـــن شـــد دلاوری         بامن مصاف دشمـــن کمـــزور میشـــود
باشد (سلیمی) همچـــو گـــل بـــاغ آرزو         شعرش به چشم کور زمان نور میشــود
پروین آسمان ادب دیـدمـــش بـــه نظـــم         درشب چراغ ظلــمت دیجـــور میشـــود
درپهنه ی جهان شگــــرف ازهنـــروری        چون (رابعه) زبان زدو مشهور میشـود
کرزی نهد به دامن طالب ســر غــــرور        بادشمن شکستـــه دلان جـــور میشــــود
چرخ فسـاد دردل شـــب پــاس میـــزنـــد        کشور زمکر فتنه گران چــور میشـــود
تبعیض اگرزریشه نخشکـد دریــن دیـــار        میهن بسـان لانــه ی زنبـــور میشــــود
کرسی نشین قدرت اگر میشـــود خســـان        انصاف از حریــم وطــن دور میشـــود
(فرخاری) دربساط تنعم نخفته به
جایت اگر به گلشن لاهور میشود
 
 
مولانا عبدالکبیر(فرخاری)
ونکوور، کانادا