آرشیف

باوربخُدا کُن تو، کاین عقلِ سلیمی من،با صدرِحلیمی من،اندردلِ عصرِما،گویای حقیقت ها است
واین کاسه ای چشمی من،گـرچه که پُرخون است،معـــرفت راکانون است،بینای عـدالت ها است
این اشک ،که می ریزد ،دردامـــــنِ این غُربت،دادیم زدست حُرمت ،ا ز  دستِ ملامت ها ا ست
این گـــوش ،چوآن رادار،دراعماق ِجسم و روح ،در جنگل ودر خارزار،شنوای شکایت ها است
این سینه ای پُر شــــورم،اندر کَشِ این وآن،خالی ز حسادت ها ست،و مشحــون بشارت ها است
این مــــــغز،که بیآراید،افکارنوینی خود،درگوشهءقلبِ من،او محرم راز من ،آمن امانت ها است
هرغم ،رسدبرمن،ساید دل ودینم را،این دلِ حزینم را،بُرد توسن وزینم را،باالامرحوالت ها است
پیداست که محزونم،باالـــــــــحَقّ که مجنونم،بین دیده چه جیحون است،درمن چه قیا مت ها است
گُلگون می نابی رادوشینه بمن دادند،کز برکتی نوراو،درسینه وقلبِ من،دانی؟چه سعادت ها است
جز درد وغم دراین سینه،پیــــداست که نیست کیـــنه،از برکتی آد یـــنه، دانم چه شفاعت ها است
بین غــُوطه وراست در چشم،سیمای جهانِ او،در گُلشن شورعشق ،از صا نِعِش اشارت ها است
شَمعیست دراین دُنیا،کز پَرتــَــوی نورِاو،چون تو نظر ا فگـــــندی ،بخشنـــــده جزا لت ها ا ست
هر کس که تو را گــــوید،فرســـوده شده است عقلش،باورمکُنید یاران،کاین اصلِ رذالت ها است
عقلی که خُــــداجُوی است،هرچند که پُرگُوی است،وصفش کُند او از دِل از نیک دیا نت ها است
در دَیرو زمان هردَ م،بینم بکما لِ عُجز،اغــــــوا شده گـــان را بس،کا ین شکلِ حقا رت ها است
از بهرِچه جیحـــون است،این دیده ای گریــا نم،بیندهمه جا وحشت،بس قتـــل واسا رت ها ا ست
شرم وشرف وغیرت،گشته بسی را ِبدعت،ای خلق!تو بگیرعبرت!،چون تیره نظا رت ها ا ست
هریک به ددخویی،چون خُـوک وپلنگ گویی،بلعند ز طَمَع جویی،چه غصب و غارت ها ا ست
فرد فردِاز این میهن،پوینـــــده شود روزی،بگـــــذرد زسرغفــــلت،بین تو چه فــلاکت ها ا ست
کَی دَردَت مُدَوّا شُد،ایهمـوطنِ معذور!،چون هست حَطَب در نار،پیداست که حـرا رت ها ا ست
ای عقل صفا جُویم!(خشنود )همی گوید،:مــاء یوس مشوید یــــا ر ان!،هرچند ضلالت ها ا ست
—————————————————————————————–
عبدالکریم( خشنود هروی کهدستانی)
مقیم شهر کییف-جمهوری اوکــــــرائــــیــن
مورخه 25-11-2010میلادی.