آرشیف

انجنیراحمدایشچی مردی که از آغاز نوجوانی در صف مبارزه ی دادخواهانه مردمش پیوست و باشور وعشق بی پایان به میهن ومردمش، آزادی وسعادت انسان و از جمله اؤزبیکان هم تبارش، که در زیر ستم مضاعف اجتماعی وملی حیات بسر برده ومیبرند، راهش را ادامه داد. انجنیراحمد چی دران دوران و چی بعدن متحمل قربانی بی شمار از حلقه دوستان همسنگرش وهمینطور خویش وتبارش درین راه گردید، اما بدون گسست با صداقت، ایمان و پایداری کامل براهش ادامه داده است.
انجنیراحمد با همه فداکاری، قربانی وسر سپردگی در راه تحقق آرمانهایش، بعد از پیوستن با حزب دموکراتیک خلق افغانستان، مورد بی مهری فرکسیونی و تضییقات مختلف درون حزبی قرار گرفت وناچار شد با ایجاد قطعه مستقل مردمی از مسیر دیگری براهش ادامه بدهد و با پای مردی عیار منشانه و بی همتا در دفاع از منافع اقتصادی مردم، وظیفه ی خراست از تاسیسات اقتصادی در آستان جوز جان را بعهده گرفت وتا زمانیکه مسؤلیت حفاظت از تاسیات اقتصادی را داشت، این وظیفه را با سر افرازی تمام انجام داد.
در زمانی که گرایشهای فاشیستی و تمامیت خواهی در رهبری حزب وطن، حزب، حاکمیت دولتی وقوای مسلح کشور را به بحران اجتماعی، افتراق و انشقاق کشاند، اینجینر احمد با صراحت قاطع در برابر این جریان تمامیت خواهی ایستاد و برای چاره جویی و دفاع از مردمش برآمد. احمد قبل از هرکس دیگر در طرح و ایجاد جنبش ملی ــ اسلامی افغانستان بحیث ساختار درون اجتماعی جامعه ی برادر اؤزبیک نقش انکار ناپذیر داشت و یکی از پایه گذاران و بنیاد گذاران اصلی آن بشمار میرود،انجنیر احمد هنگام قیام ملی اسلامی شمال (دلو1370) در پهلوی جنرال دوستم قرار گرفته و بعد از فتح مزارشریف به حیث یکی از چهار معاون مقام ولایت بلخ مقرر گردید. انجنیر احمد مدتی به صفت رییس شورای اقتصادی شمال و مدتی هم به حیث معاون اداری و تشکیلاتی جنبش ملی اسلامی ایفای وظیفه نمود. که بعدن به تملک شخصی درآمد.
انجینر احمد بعد از فروپاشی حزب وطن، از هیچ تلاشی دریغ نکرد، تا جنبش ملی ــ اسلامی را بحیث یک بدیل دموکراتیک، مدنی و سیاسی تبدیل کند و ازین راه، جنبش بتواند نقشش را با فرهنگ عالی سیاسی در کشور، مناسبات با قدرت و حاکمیت سیاسی و داشتن رابطه با سایر جوامع و اقوام برادر ایفا کند. اما همه اقدامات سیاسی، سازمانی و تشکیلاتی او برای احراز مقام شایسته ی جنبش در جامعه چند قومی کشور، با مقاومت سخت الیگارشی قوماندان سالاری، که هرکدام میخواستند از جنبش بهره برداری اقتصادی و نظامی کنند و از طریق نظامی به سلطه ی محلی و زراندوزی شان ادامه دهند، مواجه گردید.
اینجینر احمد درین کشمکش های خونین و رقابت قوماندانان و رهبران نظامی مطرح جنبش، که به هیچ صورت حاضر نبودند، قدرت فعال مایشایی نظامی شان را به یک تشکیلات سیاسی درون اجتماعی جامعه ی اؤزبیک واگذار کنند، بحیث پدیده مزاحم و مانع در برابر قلدر های قومی قرار گرفت و باعث آن شد تا بسیاری از دوستان و حلقه ی فامیلی وخویش تبار خود را از دست بدهد و تعدادی بیشماری از دوستانش بگونه ناجوانمردانه از سر راه هژمونی قوماندان سالاری سران نظامی جنبش برداشته شدند.
در پی اتحاد حزب اسلامی حکمتیار با جنبش در وجود شورای هماهنگی، اینجینر احمد موضع مخالفانه اتخاذ کرد و اتحاد با حکمتیار را هم بزیان موضعگیری سیاسی داخلی جنبش ارزیابی کرد وهم متحدشدن جنبش را با یک سازمان تروریستی مغایر اهداف جنبش دانست و همچنان این اتحاد را بزیان اعتبار منطقه یی و بین المللی جنبش ارزیابی کرد. این موضعگیری نیز به مخالفت قوماندانانی مواجه شد، که قرار ومدار با پاکستان و برخی کشورهای منطقه بسته بودند. این امر باعث شد تا اینجینر احمد از مقامات کلیدی جنبش کنار زده شود ومدتی را در انزوای سیاسی بگذراند.
بعد از ایجاد گروه تروریستی طالبان، اینجینر احمد در جمله هیات بلند پایه جنبش به قندهار سفر کرد و مذاکره با طالبان پرداخت و پس از برگشت در موضع مخالفت با این گروه تروریستی قرار گرفت. با آنکه همکاری نظامی جنبش با طالبان تا مدتی ادامه یافت و طالبان توانستند با کار استخباراتی در رهبری جنبش رخنه کنند، اما احمد توانست تا حدودی زیادی در موضع رهبر جنبش در برخورد با طالبان تغییر ایجاد کند. 
انجنیراحمد جانبدار تشکیل یک جبهه ی وسیع در برابر طالبان بود. ازینرو بعد از اتحاد جنرال عبد الملک و طالبان، که منجر به شکست وفرار جنرال دوستم شد،اینجینر احمد بدست ملک خان اسیر شد و
هنگامی که جنرال دوستم بعد از شکست و فرارش در برابر قیام جنرال ملک (1376) ، دوباره به افغانستان برمی گشت ، انجنیر احمد و تیمش به نفع جنرال دوستم علیه جنرال ملک قیام نموده و سه ولایت جوزجان ، سرپل و فاریاب را از تصرف جنرال ملک بیرون آورده و به جنرال دوستم تسلیم نمودند. به پاس همین همکاری این تیم بود دوستم پست ولایت جوزجان را به انجنیر احمدایشچی ، پست ولایت سرپل را به غفاربیانی و پست ولایت فاریاب را به استاد هدایت الله هدایت موقتا سپرد. 
اما کار شکنی قوماندانان در جبهه فاریاب و خرید وفروش پوسته ها، باعث شد، اینجینر احمد خود رهبری جبهه نظامی فاریاب در برابر طالبان را بعهده بیگیرد. اما اینبار احمد با توطیه از بیرون و داخل مواجه شد و قوماندانان جنبش هرکدام در صدد تضعیف رهبری جبهه جنگ در فاریاب در مقابل طالبان برآمدند و احمد زیر فشار درونی وبیرونی از جبهه برگشت وبعداتوسط یکی از قوماندانان جنبش بنام (عبدل چریک)درمنزل انجنیراحمد حمله شدازین حادثه بجان به سلامت بردو از پست ولایت نیز کنار زده شد و متعاقب آن قوتهای نظامی بدون کدام برخورد جدی با طالبان بتدریج جبهه را خالی کردند واین امر سبب شکست دوباره ی جنبش در برابر طالبان گردید.
بعد از شکست نظامی جنبش، در حالیکه تمام رهبران جنبش بدون کوچکترین مقاومت فرار کردند، احمد با تعدادی از حلقه دوستانش به مقاومت ملی در تخار پیوست و با امکانات بسیار ناچیز و حد اقلی که داشت مانند همیش به مقاومت دلیرانه وجانبازانه در برابر طالبان ادامه داد.
بعداز 2001 همانطوریکه تاریخ تنها به ثبت وضبط کاروایی پیروزمندان میپردازد و شکست خوردگان در برابر جریانهای مسلط را فراموش میکند، اینجینر احمد، که نه وابستگی خارجی داشت و نه از حمایت استخباراتی کدام کشور برخوردار بود، در پی زدو بندهای سران جبهه ی مقاومت مانند صدها مهره تاثیر گذار دیگر مقاومت، به کنج فراموشی سیاسی سپرده شد و زندگی دشوار حاشیه نشینی سیاسی را با وجود دم زدن حکومت های فاشیستی کرزی ــ احمدزی از قانون،حقوق بشر، آزادی و دموکراسی؟! هنوز تجربه میکند و حتا اورا نگذاشتند در مبارزه ی انتخاباتی برای نمایندگی از مردمش در پارلمان افغانستان شرکت کند.
ایجینر احمد بمانند سراسر زندگی پر ماجرایش، اکنون باز بدون رعایت حد اقل آزادی های شخصی و اجتماعی مصرحه در قانون اساسی و قوانین نافذه ی کشور، در بازداشت شخصی خلاف عرف و حتا معیارهای ابتدایی حقوق انسانی و اعتصاب غذا بسر میبرد. سکوت این همه دار ودسته ی غارتگران چور ملی در قالب « حکومت وحدت ملی » سازمانهای مدافع حقوق بشر، جامعه مدنی و رسانه های صوتی و تصویری، احزاب و حامیان حقوق و کرامت انسانی! در برابر بازداشت غیر قانونی و شخصی اینجینر احمد، مایه ننگ بشریت وداغ سیاهی است بر جبین آزادی، دموکراسی، عدالت و حقوق تعریف شده ومصرحه در قانون اساسی وحامیان خارجی رژیم وابسته وضد ملی.

عالم
27 نومیر 2016