آرشیف

چند روز قبل ، به مناسبت یادبود شهدای اورگون ، انارکلی هنریار ، سناتور انتسابی ، سخن گفت ، اشک ریخت ، فریاد کشید و گریست ، بلی هموطن عزیز او دختر بلند همت یک سکهـ است ، خود را به ملت ما متعلق می شمارد ، بالمقابل آنهای که هموطنان عزیز اورگونی ما را قتل عام کردند ، مسلمان بودند یا کافر ؟؟ این را باید ذبیح الله مجاهد بگوید ، اگر مرد است و اگر مسلمان است ؟؟
بنام اسلام سازمان دادند ، بنام اسلام موتر را از مواد انفلاقیه بار کردند ، از یک کشور اسلامی وارد کشور اسلامی ما شدند ، بین مردم مسلمان آمدند ، الله اکبر گفتند و انفجار دادند ، مسلمان ها را قتل عام کردند ، جوی خون جریان دادند و چاق شدند ، خران هرزه ای که در گیاه روئیده در خون میچرند تا چاقتر شوند . سالها چنین کردند و می کنند.
سال قبل نمایندگان پارلمان کبیر میهن ما ، چشم های خود را چون چشم خرچنگ از حدقه بیرون کشیدند و فیصله کردند که از هندوها و سکها ، یک نماینده هم حق اشتراک در پارلمان را ندارد ، یک بی عاطفگی ، یک رسوائی ننگین و تاریخی . 
وقتی که انارکلی فارسی سخن می گوید گمان می رود او فارسیبان است ، زمانی که به پشتو گفتگو می کند صدفیصد پشتوبان است و زمانی که در عزای شهدای عزیز ما فریاد می کشد و گریه می کند یک خواهر واقعی است ، هم پشتون است ، هم فارسیبان است و هم یک عنصر بیدار از ملت ما ، اما ما مسلمانها ؟ 
هندوها و سکها در مکاتب ما ، در پوهنتون های ما ، در پارلمان ما جای پای ندارند ، در مضیقه هستند ، عرصۀ مراسم مذهبی شان بسیار محدود است . بیائید کلاه خود پیش خود بگذاریم و از خود بپرسیم: ما مردم با غیرت هستیم؟ ، ما دلیر هستیم؟ ، ما باطر هستیم؟ ما همت بلند داریم؟ ، سجایای یک ملت بیدار در وجود ما مشهود است ؟ و یا اینکه هنوز مقلد و وارث همو حکامی می باشیم که بخاطر اقتدار، برادر چشم برادر را از کاسۀ سر بیرون می کشید تا مقامش را تصاحب کند .