آرشیف

التَّلبیِه ، در لغت به معنای پاسخ گویی و اجابت خواسته است و در اصطلاح تلبیه ، به گفتار و دعای شخصی گفته می شود که جهت انجام حج و عمره محرم شده است. او با بستن احرام، نسبت به خواسته و دعوت پروردگار عالَم پاسخ می دهد.
علت نامگذاری التَّلبیِه :
در حدیث شریف آمده است که از آن جهت تلبیه این نام را به خود گرفته است که حضرت موسی(ع) در جواب خداوند (ج) فرمود:« لبّیک » .
صیغه تلبیه در حج :
« لبّیک اللّهم لبّیک لَبیک۫ لا شَریکَ لکَ لَبّیک۫ اِنّ ال۫حَمد والِنّعمة لَکَ وَ ال۫مُلک لا شَریکَ لَک۫. »( گوش بفرمانم، ای الله، گوش بفرمانم، تو شریکی نداری، گوش بفرمانم، همانا ستایش و نعمت و سلطنت از آن تو است و تو شریکی نداری).
خوانندهء محترم !
به یادې از یک سرګذشت خوش در سفر عبادت در سال 2011 در کاروان از حجاج افغانی من ودو برادرم هریک نجم الدین سعیدی ودکتور صلاح الدین سعیدی با فامیل های خویش عازم بیت الله شریف گردیدم.
رهنما ومرشد مراسم حج ما چنان فعالیت های را بنام مراسم دینی بر جماعت ما انجام میداد که ریشه ای در تاریخ اسلام نداشت از جمله « التَّلبیِه دستجمعی وبا یک آواز توسط لودسپیگر » ما در سرویس 22 نفر حاجی که از شهر مدینهء منوره به سوی مکهء ورفتن به عرفات در حرکت بودیم وتقریبآ (450 ) کیلومتر راه وآنهم در شب در حرکت بودیم تلبیه گویان براه افتادیم. درین سفر نه تنها مرشد ما با صدای بلند تلبیه میخواند ، بلکه ما هم مؤظف با تمام اخلاص به صدای بلند با دقت تکرار میکردیم. صدای آن شب پر خاطره تا هنوز در گوشم طنین افگنده است. دعا میکنیم که پروردگار توانا از نا فهمی ما و مرشد حج ما عفوه و ګذشت نماید و دعا میکنیم که تلاش اخلاصمندانه ما و مرشد ما را با بزرگواری و عظمت خویش پاداش خیر نصیب و از خطای ما بگذرد. الهی اخلاص ما را در عبادت به درګاهت قبول فرما. قابل توجه ودقت است که :گفتن تلبیه بطور دسته جمعی، یعنی اینکه همگی با هم شروع و با هم آنرا به انتهاء برسانند، از جمله اشتباهاتی است که بسیاری از حجاج محترم به آن مواجه می باشند ، زیرا از سیرت رسول الله وصحابهء کرام با تمام وضاحت معلوم میشود که: در زمان رسول الله صلی الله علیه وسلم، هر کسی برای خود لبیک می‏گفتند. در مورد تلبیه با یک صدا و با هم لبیک در فتوی دار الافتاء کشور عربستان سعودی به شکل سوال و جواب چنین آمده است : « حکم تلبیه گفتن حجاج بصورت دسته جمعی چیست؟ طوریکه یکی از آنها تلبیه می گوید و دیگران بعد از او آنرا باهم تکرار می کنند؟» حکم نموده اند : «اینکار جایز نیست، زیرا اینگونه تلبیه گفتن از پیامبر صلی الله علیه وسلم و یا خلافای راشدین رضی الله عنهم وارد نشده است، بلکه بدعت است». (اللجنة الدائمة للبحوث العلمیة والإفتاء (11/385).
همچنان شیخ ابن عثیمین فرموده است : «این قول انس رضی الله عنه است که گفت : «سِرْتُ هَذَا الْمَسِیرَ مَعَ النَّبِیِّ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَأَصْحَابِهِ، فَمِنَّا الْمُکَبِّرُ وَمِنَّا الْمُهَلِّلُ» متفق علیه . یعنی : «مشیر (منی به عرفات) را همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم و اصحابش طی کردم، بعضی از ما تکبیر می گفتند و بعضی هم لا إله إلا الله». دلالت می کند که آنها تلبیه را بطور جمعی نمی گفتند، و اگر بصورت گروهی می گفتند می بایست همه آنها باهم لا إله إلا الله یا تکبیر می گفتند، اما بعضی از آنها تکبیر گفته و بعضی تهلیل، و هرکدام بر حسب حالش به ذکر پروردگارش مشغول شده است». ( الشرح الممتع (7/111) . والله اعلم بالصواب

تتبع ونگارش:
امین الدین «سعـیـدی–  سعید افغانی»
مدیر مرکز مطالعات ستراتــیــژیکی افغان
ومسؤل مرکزفرهنگی د حق لاره- جرمنی