آرشیف

رئالیست‌ها جنگ را امرطبیعی در روابط بین الملل می‌دانند. بر اساس این روی‌کرد از آن‌جا که نمی‌توان از طریق سازمان‌های بین‌المللی و حقوق بین‌الملل صلح برقرار کرد، بنابراین می‌باید از تمهیداتی چون موازنه ی قدرت و بازدارندگی بهره جست. در بسیاری موارد به هم خوردن موازنه ی قدرت باعث بروز جنگ در سیاست بین‌الملل می‌شود.
ازاین دیدِ رئالیست‌ها جنگ یک امر طبیعی‌ست ولی زمانی احتمالِ جنگ بیشتر می‌شود که موازنه ی قوا برهم بخورد. به اساس تیوری ریالیست ها جنگ دراین منطقه یک امر طبیعی و پذیرفتنی است . افغانستان وهمسایه‌گانش، همسایه های افغانستان در شرایط کنونی قدرت های برتری نظامی و اقتصادی هستند و این موضوع به عنوان تهدید جدی علیه کشور درهم پاشیده  افغانستان است.
 کشور ما به هیچ صورت با همسایه‌گانش قابل مقایسه نیست. از قدرت تهاجمی بگذریم، این کشور حتی توانِ دفاع از خود را ندارد. با توجه با اختلافاتِ گستردهِ افغانستان با همسایه جنوبی اش پاکستان، دورنمای روابط این دو کشور مبهم خواهد بود. در کنار پاکستان، مشکلات بین ایران و افغانستان بر سر چه‌گونگی استفاده از رود هیرمند و هریرود و ساخت و سازهای افغانستان به سر این دو رود و کمبود منابع آبی ایران، احتمال تنش بین دو کشور را افزایش می دهد. ایرانی ها از ساختِ بندِ سلما بر سر رودِ هریرود و بندِ کمال خان بر سرِ رود هیرمند به شدت ناراض هستند. و برای توقف این بند تلاش‌های زیادی را انجام داده اند. از حمایت گروه شورشی گرفته تا تقضای وزارت خارجه ایران از هند برای توقف بند سلما و حتی برای وارد کردن تجهیزات این بند نیز مشکل ایجاد کرده است.
 سرانجام دولت هند به همکاری محمد اسماعیل خان وسایل و تجهیزات مورد نیاز این بند را از طریق ازبکستان وارد کردند. این موضوعات شاید باعث گسترش تنش ها بین دو کشور در آینده شود. با توجه به موضوعات ذکرشده احتمالا تنش ها دراینده بیشتر می‌شود، در این جا مروری بر قدرت نظامی کشور همسایه خواهیم کرد.
 آمارها نشان می‌دهد که افغانستان خورد ترین و ضعیف ترین ارتش را در منطقه دارد. در شرایط کنونی ارتش این کشور به شدت وابسته به امریکاست. دولت افغانستان توانایی تجیهز و اکمال نیروهایش را ندارد و این در حالی‌ست که کشورهای منطقه، به خصوص همسایه‌گان نزدیک این کشور به قدرت های هستوی و یا هم با فناوری جنگی روز مجهز هستند. از میان قدرت های هستوی، پاکستان بزرگ‌ترین دشمن افغنستان است و توانایی تهدید منافع افغانستان را در منطقه دارد و در حال حاضر ما شاهد  تهدیدات این کشورهستیم از حمایت گروهای شورشی گرفته تا راکت پراگنی نظامیان پاکستان برمناطقِ مرزی کشور، ایران هم در حال حاضر به یکی از بازی‌گران کلیدی در خاورمیانه تبدیل شده است و قدرت نظامی خود را به رخ امریکایی ها می کشد.
 با توجه به مشکلات ذکرشده، قدرت روز افزون ایران نگرانی ها از مداخلات آینده ی این کشور در افغانستان را بیشتر می‌سازد. در کنار ایران و پاکستان، اژدهای خوابیده و همسایه غول آسا و قدرت اقتصادی و نظامی جهان چین هم یکی از قدرت مندترین ارتش و اقتصاد را در جهان دارد. گرچه درحال حاضر، چینایی ها تمرکز شان را روی موضوعات اقتصاد کرده اند، ولی گسترش هنگفت بودجه نظامی این کشور و پنتاسیل بالای اقتصادی و نظامی این کشور، چین را به زودی ها وارد مناقشات جهانی خواهد کرد.
 روسیه هم که از بحران اقتصادی و داخلی در چند سال رنج میبرد، در حال حاضر در گر فتن جای‌گاه جهانی خود است. با گرفتن پای‌گاه نظامی آسیای میانه ، بخصوص همسایه ی شمالی افغانستان تا جکستان ، تهدید جدی به حساب می آید. با یک رویا رویی نظامی در منطقه، سر نوشت ما چه خواهد شد؟ نه قدرت اتمی، نه نظامی و نه هم اقتصادی هستیم.
 سرانجام سر نوشت ما را کدام قدرت رقم خواهد زد و در حال حاضر کشور ما به میدان جنگ های نیابتی و زور آزمایشی کشورهای منطقه و فرا منطقوی تبدیل شده است که در سالیان پیش ما نیز شاهد رقابت هایی بین بریتانیا و شوروی بودیم. از همین سبب بود که بریتنیای کبیر بارها این سرزمین را مورد تاخت و تاز قرار داد. با شروع جنگ سرد، بین دو بلوک شرق و غرب، دولت‌مردان ما نتوانستند توازن خوبی را بین این دو بلوک متخاصم بر قرار نمایند.
 در نتجه منجر به اشغال افغانستان. توسط شوروی شد که در آن زمان از قدرتهای بزرگ نظامی و پرچم دار بلوک شرق بود، قشون سرخ با تمامی توان  سرزمین  ما را مورد هجوم وحیشانه قرارداد و افغانستان قربانی  جنگی قدرت های بزرگ شد. نتجه این جنگ ده سال جز تباهی وبربادی  مردم افغانستان  چیزی دیگر نبود  بعداز خروج شوروی  مدتی هم ما در بحران جنگ داخلی گرفتار بودیم.
 همسایه‌گان ما با حمایت از قوم و یا مذهب خاص، بهشت مارا به جهنم ومردم را در این آتش سوختاندند. باز هم تاریخ تکرار می‌شود و افغانستان هم‌چنان به یک وسیله تضعیف قدرت ها توسط کشورهای منطقه و فرامنطقوی تبدیل می‌شود. این بار آینده ما چه خواهد شد؟ منظورم ازتهدید تعریف کردن این کشورها، بحث روی منافع کشورها است و منا فع تغیر پذیر است و عدالت هم وجود ندارد.

باحرمت احمد "قیام "