آرشیف

اصل و قانون فطرت و طبیعت ، بر سالم بودن رفتار بشریت است . حرکت بسوی فلاح و صلاح ، بر آوردن مصلحت و منفعت ، توجه به اوج ترقی و تعالی و سعود به قله ها ی سعادت و نیکبختی، رعایت صلاح خود و دیگران ، ازتجلیات این قاعده ،  مطابق فطرت و خلقت ، و آرام بخش و بهبود دهنده ی امراض آشفتگی در جوامع بشری است . بروز فساد و نابسامانی ، و گرفتاری مردم ، آشفتگی های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و ایجاد هرج و مرج ، نتیجه ی خروج آنان از مسیر خلقت و طبیعت میباشد . وقتی که این اصل و قاعده رعایت نگردد ، طبیعتاً فساد و نابسامانی های اجتماعی و اقتصادی همه گیر می‌شود ، اختلافات ، تعارضات و درگیری ها ظاهر می گردد ، و جامعه از مدار عدالت و فطرت ، خارج ، وبه سمت وسوی تباهی وبد بختی وگرفتاریها ومشکلات  حرکت می کند ، اسلام برای جلوگیری ازسقوط جامعه در بد بختی ، فساد وتباهی وایجاد اعتدال و ملزم ساختن همه گی جهت بازگشت به مسیر فطرت و رعایت اصل مذکور و عقب راندن متجاوز به پشت مرزهای تعیین شده ، اصلاح را ، راه نجات انسان و جامعه میداند ، یعنی هر جا و هر وقت که کجی، انحراف و فسادی مشاهده گردد ، باید توسط اصلاحگران عدالت خواه و حقجو ، اصلاح گردد و به همین واسطه اصلاح به وسعت فساد و کمبودیها ، در بحث های سیاسی ، اخلاقی ، اقتصادی ، حقوقی ، اداری ، تبلیغاتی ، نظامی و آموزشی وسعت دارد ، وبه همین دلیل اصلاح به بخش خاصی منحصر نیست ، بلکه وظیفه اصلاح ردیابی خرابی‌ها در همه ی زمینه ها ، وسد کردن زخم ها ، نفوذ و سرایت میکروب ها ی ضد سلامتی به دیواره و درون فرد و اجتماع است .  بدون شک و تردید ،  بهم خوردن روحیه تعادل ، یا همان مسیر فطرت و طبیعت ، نیاز به اصلاح دارد و هیچ فرد و جامعه ی نمی تواند از آن بی نیاز باشد . اصلاح چیزی جز تلاش برای دست یابی به وضعیت مطلوب نیست ، هدف اصلاح تحقق اهداف و آرمانهای متعالی در فرد و جامعه است. اصلاح ، فرد وجامعه را از آلودگی پاک می کند ، در حالیکه  فضای مبهم و آلوده سیاسی ، بستر خوبی برای بهره برداری و ضربه زدن و خراب شدن است ، اصلاحگران زیرک وعالم،  هر نقطه ای خرابی ، و هر فساد و نارسایی را، به نقطه ای صحیح تبدیل می کنند . 

ادامه مطلب در اینجا