آرشیف

ناگهان خدا را در باغچه ی حیاطمان قدم زنان دیدم
با لباسی سفید و کت نسبتا سیاه
نزدیک تر که آمد
 و صدایش را بلند کرد
تازه فهمیدم که پدرم را با او اشتباهی گرفتم

پ ن : دوباره تقدیمتان پدر جان