آرشیف

به اساس هدایت محترم عبدالحی (رضایی) از کابل و احترامیکه شخصا به جناب استاد فضل الحق (فضل) دارم، این چکامه ر ادر وصف آن بزرگ مرد جهان ادب و شعر سروده ام.

خـدیــو (فـضـل) و اسـتـاد زمــانـی          چـو خــورشیـدی، روان ـبر آسمانـی
زفـضلت فـضل ریـزد روی اوراق          فــــرا گـیـرد فـــرزدق نـکــتـه دانـی
نـــدارد بـــلـبـل آهـــنـگ رســا یت           تـــــــزرو شــــاخ بــــاغ لامـکــانـی
کـشاد از فـکـرتت هر تنگ دلگـیر           کـــلیـد قـــفـــل گـــنـج شــایــگـــانـی
بـه گـوش نظم بخشی حـلقه ی نـاز           بُـسـد چـیـنـی بــه رخـسـار مــعـانـی
کـهان یـابـد ز وصفـت نور بـیـنـش           اســـاس مــکـتب نـــسل مــــهــــانـی
یـخن دوزی اگر بـر جـامه ی شعر           خــط بطــلان خــورد ارژنگ مانـی
بـه جـز دیــوانگـان بـسته در مـیـخ           نـسنجـد کـس به سنگ الـماس کـانـی
ز تـعـقــیـد سـخـن دوری گـــزیـنی           زبـــان سـایــد حـــدیث مــهــربــانـی
بـکـوبـی نــور بـر فـــرق سـیـاهـی           چــو پُـتک و ضربـه ی آهـنـگـرانـی
خــدنـگ عــلم اگـر در چـُله سازی           جـهـالـت را ســـزد گــیـری نـشـانـی
عـــدالت گـــوشه ی طــرز نـگاهت           کـج انـدیـش زمــان را راست رانـی
ازیــن آلـــوده دامـــانــان مـجـویـیـد          شــکــــوه و شــــوکـت دور امـــانـی
بـهــر کـنج جــهــان شـاگــرد داری          بـه جسـم بـی رمـق مـضمـون جانـی
نـدیـدم دربُـن ایـن کـــاخ صد رنگ           چـــو تـــو افـــرشتـه ی ورد زبـانـی
به (دهزاد) و ( عزیزی) احترامات           بـه تـلخـی کـی شـود شیـریـن دهانی
قـسم بـر ذات آن بـیـچـون و بـیـچـند           نــگـنـجــد قــدر و صفت در بـیـانـی
بــه بـــالا مــیــبـرم دست دعــــا را           نـیـفـتی ای خـــدا بـــر دست جــانـی
بگــردد و سـال مـه بـر چـرخ سیار           نـبـیـنـد قــــامت ســــــروت نـــوانـی
بـه (فــرخـاری) نما یک راه روشن
کــه دســتـور خــــدا را تـــرجـمانـی
 
 
مولانا عبدالکبیر (فرخاری)
ونکوور- کانادا