آرشیف

شهروندان هرات در شب 25 حمل/ فروردین، در دژ قدیمی( ارگ؛ قلعه اختیارالدین) گرد هم آمدند و با آتش باری آسمان هرات، به جشن و پای کوبی پرداختند. در این مراسم بیش از 6 هزار نفر از شهروندان هرات اشتراک کرده بودند که نزدیک به 500 نفر مهمان خارجی و داخلی به صورت ویژه نیز دعوت شده بودند.
مراسم جشن با موسیقی محلی و آمیخته با موسیقی خراسانی آغاز گردید. مهدی افشار آواز خوان افغانستان همراه با مسعود حسن زاده آهنگ ساز و ترانه ساز کشور، با ساز های موسیقی سنتی و گیتار، به آواز خوانی پرداختند.
این موسیقی همراه بود با آمدن دو نفر از نوازندگان محلی ولایت بادغیس؛ آنها با مسعود حسن زاده و مهدی افشار نیز نواختند.
نمایش لباس­
بر خلاف عرف معمول در هرات، برای نخستین بار جوانان این شهر روی میز نمایش لباس رفتند. در افغانستان؛ تنها در کابل چند وقت پیش چنین مراسمی برگزار گردید.
برگزار کنندگان این نمایش در یکی از قسمت­های آن؛ لباس های سنتی هرات را بر تن مدل های خود پوشانیده بودند. لباس های مدرن مانند کت شلوار تولید هرات را نیز مدل­ها پوشیدند و به صحن نمایش لباس رفتند.
هر چند فضا برای نمایش لباس محدود بود و همه­ای مردم نتوانستند این نمایش را ببینند، با آن هم خیلی ها گفتند که این نمایش، در نوع خود بی نظیر بود.
نمایش­گاه صنایع بومی
بیش از ده­ها غرفه قالین بافی، صنعت شیشه سازی، مسی گری، سراجی(چرم دوزی) و چندین غرفه دیگر در صحن ارگ هرات گشایش یافته بود.
بیشتر از این صنایع بومی حالا فقط نام شان باقی مانده است. هرات قدیم خیابانی به نام مس گران داشت و این خیابان در خود بیش از ده­ها دوکان را جای داده بود. در گذشته به دلیل شدت کار و صدای های بر آمده از فرود چکش روی ابزار آلات مسی گاه صدای خریدار به گوش فروشنده نمی رسید.
از این صنعت بومی نیز غرفه­ای باز شده بود. خیلی از اشتراک کننده با دیدن این گونه شغل ها در ارگ هرات، به یاد روز هایی افتادند که این شهر مملو از شغل های بومی بود.
هرات با شغل های مس گری، چرم دوزی، ابریشم بافی و ده­ها شغل دیگر در افغانستان از جایگاه تاریخی پُری برخور دار است.
کیک هرات
صنف شیرینی پزی با هم­آهنگی با اتحادیه پیشه­وران، کیک 12 در 13 متری را با نقشه هرات ساختند. پانزده ولسوالی با 15 رنگ در کیک طراحی شده بود. این کیک 1300 کیلوگرام وزن داشت و ده­ها شیرین پز ماهر برای آماده شدن آن مشغول شده بودند.
در قسمتی از این مراسم برای مهمان های ویژه برنامه، 30 نوع غذای محلی هرات نیز پخته شده بود. قلور تروش، شله، پتی ماش، بادنجان لًقتک و چندین نوع غذای دیگر نیز آماده شده بود.
در شمال دژ در قسمت نگهبان­ها شیریخ و شور نخود محلی هرات نیز آماده گردیده بود.
نشرات زنده
این مراسم از سوی 5 رسانه محلی به گونه هم زمان وزنده نشر شد. رسانه های چون بی بی سی فارسی، آریانا و میترا نیز به عنوان رسانه های بین المللی، از بخش های مختلف این جشن، پخش مستقیم داشتند.
صدها خبرنگار داخلی و خارجی برای پوشش جشن روز هرات از کابل و خارج از کشور به این مراسم آمده بودند. خبرنگاران بین المللی از خبرگزاری های فرانسه، اسوشوتید پرس و چندین خبرنگار ایرانی نیز، در این جشن اشتراک کردند.
خبرنگاران خارجی به این باور بودند که از افغانستان و شهرهای مانند هرات بیشتر، خبرهای انتحار و انفجار را شنیده بودند. اما این جشن توانست دست کم نظرشان را تغییر بدهد.
این خبرنگاران گفته اند که حالا دانسته اند که شهروندان افغانستان، مردمان هم­نوع دوست و صلح پذیری اند.
خدمات ضعیف
در ابتدا قرار براین بود که این جشن در چندین نقطه از شهر و با مراسم های گوناگون برپا گردد. اما به دلیل تعصب های فراوان و هشدار های روحانیان و تندروان در هرات، این جشن نتوانست آنگونه که قرار بود، به صورت گسترده تر برگزار شود.
طرح رفتن مردم به ورزشگاه  و برپایی کنسرت، برپا کردن خیمه های مختلف در میدان های شهر و نور افشانی آسمان هرات، از چندین نقطه از برنامه های اولیه بود.
اما به دلیل تهدید ها و بالا بودن ریسک امنیتی آن؛ دبیر خانه برگزاری 25 حمل، نتوانست طرح های خود را پیاده کند.
فریدون آژند عضو دبیر خانه 25 حمل، روز هرات گفته بود که نزدیک به 50 هزار نفر درخواست اشتراک در جشن را داده بودند. اما به دلیل نبود فضا و تهدید های موجود، این جشن منحصر به ارگ هرات ماند. تنها برای نزدیک به 5 هزار نفر کارت اشتراک در جشن صادر گردید.
حضور بی شمار افراد خدماتی مانند، انتظامات، تشریفات و تدارکات، به بی نظمی جشن بیشتر کمک کرده بود. نزدیک به یک هزار نفر کارت تدارکات و از این دست توزیع شده بود.
ازدحام مردم
هجوم بی شمار مردم در برابر دروازه ارگ و عدم رعایت نظم از سوی آنها، سبب شد تا دروزاه کتاره دار ارگ بشکند. اینجا بود که مردم به سوی دروازه بزرگ چوبی هجوم آوردند.
نیروهای امنیت ملی که بیشتر مسوول امنیت این جشن بودند، با برخورد نامناسب با مردم و با برخورد آکنده با خشونت، سبب های شدند به بی نظمی در برابر دروازه ورودی ارگ.
این همه سبب شد تا موج عظیمی از نارضایتی ها ایجاد شود و شهروندان با گذاشتن عکس های  مختلف از ازدحام مردم و برخورد نامناسب نیروهای امنیتی در صفحات اجتماعی مانند فس بوک، واکنش نشان دهند.
به همین خاطر خیلی ها با داشتن کارت ورودی، از اشتراک در جشن خود داری کردند و این جشن را از طریق گیرنده های تلویزیونی خود، در خانه به تماشا نشستند.
هرات در اوستا
نام هرات در اوستا آمده است و این  شهر یکی از شهر های قدیم آریانا است. نام این شهر در فَرگَرد نخست وندیداد اوستا، بنام هَرویوا (Harōiva) آمده است. البته تاریخ دقیق یا مدون شده­ای از پیدایش هرات در هیچ یک از متون معتبر تاریخی ثبت نه شده است.
بارها روی هرات تاخت و تاز شده و گاه نسل این شهر منقرض شده است؛ به گونه نمونه درسال 330 پیش از میلاد، اسکندر روی آرتاکوانا مرکز سارتراپی هَرویوا یورش برد. در این حلمه شهر هرات نابود شد و پس از چندی دوباره ساخته شد.
فرهنگیان و مردم هرات حالا روزی را به شکل نمادین­ به نام روز هرات انتخاب کرده اند و قرار است همه ساله به تجلیل از این روز بنشینند.

عکس های زیر از محترم هوشنگ هاشمی عکاس صدای آلمان می باشد.