آرشیف

حکومت وحدت ملی از بدوی تاسیس تا فعلا که مدتی بیش از دوسال میگذرد، هرلحظه دامن بی امنیتی گسترده تر میشود. بی کاری به اوج خود رسیده و اقتصاد کشور نیز روبه رکود است. غنی و عبدالله نتوانستند در این مدت حتا از زد و بند های درون حکومتی خود را حل نمایند، چه جایکه در آوردن صلح امنیت و آرامش و پیشرفت و ترقی وطن تلاش کنند. حالا برای مردم ثابت شده که این آدمها نمیتوانند کشور را اداره نمایند .
کشتار دست جمعی ،سقوط ولایات و ولسوالی ها، بی امنیتی ،ترور ،وحشت ،دهشت ، رکود اقتصاد کشور ،بی باوری ، بیکاری از‌پیامد های مهم این حکومت بوده که درطی دوسال ما شاهد آن هستیم. 
ع ،غ با تاسیس حکومت وحدت ملی هر کدام به نوبه خویش تلاش کردند تا هم تیم ها و حامیان خودرا داخل نظام سازند و درین میان غنی موفق تر از عبدالله بوده و تمام امور کشور را تحت قبضه و انحصار خود گرفت و در وزارت خانه و معینیت ها و سفارت ها بیشتر هم تیم ها و هم تباران خود را جای داد.
مردم افغانستان فریب وعده های زمان کمپاین را خوردند و این دو عالی جناب را حمایت کردند و تحت شرایط دشوار امنیتی به پای صندوق های رای آمدند و رای دادند اما با تاسف که امانت به اهل سپرده نشد و دیری نگذشت که مردم از حکومت دوسره و بی کفایت ع وغ ناراض شدند و رفته رفته همه جا را ترس وحشت و دهشت فرا گرفت و تعداد بسیاری از جوانان ما برای نجات جان خود، کشور را به قصد رسیدن به یک زندگی آرام ترک کردند اما عده به آبها غرق شد وعده ای هم به مقصد رسیدند. اکنون درین کشور برای مردم هیچ امید و آرزوی برای آمدن صلح و ثبات دایمی وجود ندارد و هیچ کس نسبت به آینده روشن باورمند نیست. سرمایه داران ما پول های خودرا به خارج از کشور انتقال داده و سکتور خصوصی نیز روبه سقوط است.
سال ۹۵ سخت ترین سال برای شهروندان افغان بود و ما هر لحظه و ساعت و روز گواه رویداد های ناگوار بودیم. ما تمام امیدواری های که برای برقراری صلح ثبات امنیت درکشور داشته ایم آن همه به یاس و نا امیدی مبدل شده و هیچ امیدی برای فردای بهتر باقی نمانده است.
جوانان کشور با صد ها مشکلات و موانع با شور و شوق برای فردای بهتر تحصیل به فراگیری درس وتعلیم می پردازند اما وقتی فارغ تحصیل میشوند چون زمینه کار برای شان مساعد نیست یا به گروهای مسلح غیر مسئول میپوندند و یا هم کشور را ترک مینمایند و یا هم به اعمال زشت و ناپسند دیگر روی میآورند. هر زمان که میگذرد بی امنیتی شدت می گیرد و ساحه حاکمیت دولت تضعیف می گردد و گروهای تحت نام این وآن ظهور میکنند که این وضعیت کشور را به بحرانی جبران نا پذیر سوق میدهد .
از یک سوی دیگر طالبان ،داعش القاعده و گروهای افراطی و هراس افگن دیگر خواب و آرامش را از مردم گرفته اند و هیچ کس خود را در  هیچ جایی کشور در امنیت احساس نمیکند .
دیگر مردم نه در مسجد آرامش دارند و نه در بیمارستان و نه در خانه و نه در شهر همه جا فقط وحشت است و دهشت است ، نمیدانم وظیفه سران حکومت چیست ؟
غنی و عبدالله در راس وزارت دفاع ،داخله و امنیت ملی افراد بی کفایت خواب رفته و مفلوک را بر گزیده اند که اصلا یک ذره هم درفکر اوردن امنیت نیستند و گفتنی های وجود دارد که تعداد شان مستقیما گروهای طالب و داعش را حمایت میکنند .
حالا و قتش رسیده که جوانان ما آگاهی دهی نمایند. برای بسیج سازی مردم و تغییر این نظام فاشیست و بی کفایت و مزدور جنبش مردمی را تشکل دهند. تا چه وقت ما تماشا کنیم که هر روز هموطنان ما قربانی میشوند!؟ دیگر برای حوصله ی تقبیح  کردن نمانده و وضعیت موجود نیاز به حرکت مردمی برای تغییر و تحول مثبت را دارد.

محمدگل "پویا " فعال جامعه مدنی 
۱۴حمل ۱۳۹۶